Önemsiz Bir Adamı Asla Küçümseme: Nobody İncelemesi
John Wick filmlerinin de yazarlığını yapan Derek Kolstad‘ın senaristliğini yaptığı Nobody filmini inceliyoruz. Filmin baş rolünde Bob Odenkirk yer alıyor. Aynı yazarın kaleminden çıktıkları için ister istemez John Wick (2014) ile karşılaştırıyoruz.
Nobody, aksiyon filmi izlemek isteyenlerin patlamış mısır eşliğinde izleyebilecekleri bir film olmuş. Film için yapılan, aksiyon türüne yeni bir şey kazandırmadığı yönündeki yorumlara katılıyorum. Ancak filmin keyifli bir deneyim sunduğunu düşünüyorum. Siz de Bob Odenkirk‘ün oyunculuğunu beğeniyorsanız ve aksiyon filmlerinden keyif alıyorsanız bu filme 90 dakikanızı ayırabilirsiniz. Çerezlik bir film arayanlar bu filmi gönül rahatlığı ile tüketebilir.
Filmin fragmanını buradan izleyebilirsiniz:
Nobody: Genel Bakış
Film günlük hayatının rutininden son derece sıkılmış, basit bir yaşam süren bir adama odaklanarak başlıyor. Rutinin ana karakteri bunaltması hem aktörün oyunculuğu hem de sahnelerin montajı ile iyi verilmiş. Ana karakter olan Hutch Mansell‘ın patlamaya hazır bir bomba olduğu açıkça hissediliyor.
Olaylar ana karakterin evine giren iki hırsızın rutini bozması ile renk kazanıyor. Ancak Hutch’ın patlamasını tetikleyen bu olmuyor. Ne zaman ki Hutch’ın küçük kızının kedi bileziğinin de çalındığı anlaşılıyor, o zaman patlama yaşanıyor. Köpeğinin öldürülmesi ve arabasının çalınmasının intikamını alan John Wick‘i ister istemez andıran, kızının kedi bileziğini çalan hırsızların peşine düşen Hutch Mansell’ı izliyoruz. Bu benzerliği görünce ister istemez Hutch Mansell’ın muhatap olacağı mafyanın nereden çıkacağını beklemeye başlıyoruz.
Hutch Mansell’ın ismi John Wick kadar akılda kalıcı ve karizmatik değil. Zira öyle olmaması gerekiyor. Kendisini bir “Nobody” yani önemsiz biri olarak tanıtan ve öyle yaşamaya çalışan Hutch’ın gerçekte kim olduğu bir sır.
Nobody’i, yorgun olduğunuz bir akşam izleyebilirsiniz. Bir yandan sohbet ederken bir yandan takip edilebilir. İzleyiciyi zorlayan ya da yoran bir konusu yok. Eğlenceli sahneleri var, yeterli aksiyonu var. John Wick 2 ile John Wick 3 filmlerini sevenlere tavsiye edebilirim bu filmi.
Buradan itibaren filmde geçen sahneleri değerlendireceğiz. Bu sebeple spoiler istemeyen okurların okumayı burada bırakmaları gerekiyor.
Nobody: Eleştiriler
Filmin senaryosunu gören izleyici John Wick’ten sonra yazarın başka bir hikaye uyduramadığını düşünmeye başlıyor. “Kızımın kedi bileziğini çaldılar” ile “Karımın hediye ettiği köpeği öldürüp arabamı çaldılar”…
Aksiyon sahnelerinin bir kısmı John Wick’i (2014) sevmemize sebep gerçekçiliğe sahip değil. John Wick girdiği gece kulübünde her bir korumaya ayrıca dikkat ediyor, planlayarak ilerliyordu. Hutch ise Rus mafyasının inine elinde tek bir taramalı tüfek ile giriyor. Hiçbir şeyin arkasına saklanmadan ve neredeyse hiç zorlanmadan herkesi katledebiliyor.
Önemsiz biri olmayı tercih eden ana karakterin geçmişini bilinmezliği filme tat katıyor. Bu Hutch’ın içinde bulunduğu ruh halinin seyirciye geçmesini engellemiyor. Ancak Hutch’ın karısı ve çocuklarının ana karaktere ve olaylara bakış açısını anlamak mümkün olmuyor. Başta babasına tepkili olduğunu gördüğümüz oğlunun bile olaylar karşısındaki yorumu bilinmiyor.
Filmin sonuna yaklaşırken senaryo bir anda John Wick’ten uzaklaşıp Evde Tek Başına (Home Alone)’ya yaklaşıyor. Hutch’ı ofiste bulduğu malzemeler ile iş yerini tuzaklarla doldururken görüyoruz. Duvara saatler öncesinden monte edilen ve iş yerini basacak olan adamların hem sayısını hem de duracakları pozisyonu sıfır hata payıyla ön gören kapan mekanizması ise gerçekçilik açısından tam bir facia. Gerçekçi sahneleri takip eden havalı ama mantıksız sahneler tezatının aynı filmde bulunmasını beğenmiyorum.
Neyse ki mafya tarafından kıstırılan ana karakterimize keskin nişancı arkadaşı yardım ediyor. Böylece John Wick’i anımsamaya geri dönüyoruz. Hemen ardından kişi daha kalemle öldürülüyor (kalemle çalışan düzenek), John Wick sularına döndüğümüz kesinleşiyor.
Nobody: Övgüler
Filmde duygular izleyiciye çok güzel veriliyor. Baştaki rutinden sıkılma hali ile nostalji… Sonrasında ana karakterin bela arayan ruh hali… Benim favori sahnem ise Butch’ın Yulian Kuznetsov‘a her şeyi unutup eski hayatlarına dönme teklifi yaptıktan sonra Yulian’ın bunu kabul etmemesinden memnun olduğu an. Arabasında hiçbir şeyin eski haline dönemeyeceğinin simgesi olan mermi deliğinden memnun olduğu sahne çok hoş.
Geleceğe Dönüş filmlerindeki Doc Brown karakteri ile akıllara kazınan Christopher Lloyd’un canlandırdığı Pop (David Mansell) karakteri harikaydı. Odasına gelenleri öldürdükten sonra film izleyen yaşlı bir adam pozundan ödün vermemesi sahnesi güzeldi. Yaşlılığın getirdiği yavaşlık sebebiyle mermi doldurmakla uğraşmaktansa birçok silahı boynuna asmayı tercih etmesi de hoştu. Gladiator filminde Lucilla rolündeki Connie Nielsen‘ı oyuncu kadrosunda görmek güzeldi ancak oynadığı karakterin derinliğinin yeterince verilemediğini yukarıda yazmıştım.
Yakalanıp bir arabanın bagajına atılan Hutch’ın oradan çıkmak için yangın söndürücüyü kullanması güzeldi. O sahne John Wick’te sevdiğimiz tadı yakalamayı başarmıştı.
Hutch’ın yakmakta olduğu tablolar arasında beğendiği bir tanesini (Van Gogh – La Chambre à Arles) alıp yoluna öyle devam etmesi de eğlenceli bir sahneydi. Her ne kadar sahnenin içinde bulunduğu dövüşü yukarıda eleştirmiş olsam da tablo dokunuşu güzeldi.
Kısacası, Nobody harcanan süreye değiyordu fakat etkileyiciliği de harcanan süre ile sınırlı kalıyordu. Yine de aksiyon filmi izlemek isteyenlere tavsiye edilir.
