FRPNET Müzik: Bilimkurguya Progresif bir Pencere – Rush
Cygnus X-1
Bahsetmek istediğim bir diğer şarkı ise Cygnus X-1. Bu şarkı, aslında bir yıl arayla çıkmış iki ayrı albüme yayılmıştır (progresifi bizden öğrenecek değil adamlar) ve toplamda yarım saat kadar sürer. İlk kısım Book I: The Voyage, A Farewell to Kings albümünün son şarkısıdır ve ikincisi kısım Book II: Hemispheres ise Hemispheres albümünün açılış şarkısıdır.
Cygnus X-1, daha başlangıcındaki efektlerle bize uzayda geçen bir hikayenin girişini yapar. İlk kısım olan The Voyage (Yolculuk), bir uzay yolculuğunu anlatır. Samanyolu senin, Lyra benim dolaşmakta olan kahramanımız, Rocinante adlı uzay gemisiyle (isim tanıdık geldi mi? Rocinante, Don Kişot’un atının ismidir) rotasını Cygnus takımyıldızının kalbine, X ışınları yayan bir kara deliğin olduğu bölgeye doğru çevirir. Bu arada Cygnus takımyıldınızın ortalarında gerçekten de X ışınları yayan, ve kara delik olduğu düşünülen bir yapı vardır. Şarkıda bunun referansını şu sözlerde görebiliriz:
The x-ray is her siren song (X ışınları onun siren şarkısıdır)
My ship cannot resist her long (Gemim ona daha fazla karşı koyamaz)
Nearer to my deadly goal (Ölümcül hedefime daha yakınım)
Until the black hole (Ta ki kara delik)
Gains control… (Kontrolü ele geçirene dek…)
Bu sözlerden sonra şarkı bir değişime uğrar, bas gitar ve davul bizi gerçekten de kara deliğe doğru sürüklenen bir uzay gemisine götürür. İlk kısım, geminin kara deliğe çekilmesiyle son bulur ve biz de albümü değiştirip şarkının ikinci kısmına geçeriz.
İkinci kısım, ilkinden çok daha farklı bir diyarda geçmektedir. Burda işin içine Yunan mitolojisinden öğeler girer. İnsanların çağlar boyunca vermiş olduğu bir savaş – kalbin ve beynin savaşı anlatılır. Her ruhun ayrı bir savaş alanı olduğu bu savaşta taraflar Apollo ve Dionysus’tur.
Apollo, insanlara gerçekliği ve bilgeliği vereceğinden bahseder. Bilgi ve akıl sayesinde güzel bir dünya inşa edebileceklerini, açlığa ve barınmaya çözüm bulabileceklerini, kış vakti ısınabilecekleri ateşler yakabileceklerini, bunların hepsini kendisinin akıl yoluyla başarabileceklerini söyler. İnsanlar bunu sevinçle karşılar, ve kendilerine gelişmiş şehirler kurarlar. Fakat bir süre geçtikten sonra sokaklar sessizdir, bir şeyler eksiktir. Bilgelere danıştıktan sonra, Dionysus’tan neyin eksik olduğunu, neyi kaybettiklerini öğrenmeye giderler.
Dionysus ise onlara sevgiyi ve keyfi vereceğini söyler. Karanlığı aydınlatmak için sadece kalplerine ihtiyaçları olduğunu, onlara gülmeyi, müziği, eğlenceyi, gözyaşını verebileceğinden bahseder. Gerçekçiliğin ve mantığın vurduğu zincirlerden kurtuldukları takdirde hapsoldukları yerden kurtulacaklarını söyler.
Bunun üzerine insanlar şehirleri terk ederler, ormanlarda dans eder şarkı söylerler, yıldızların altında uyurlar, yemekleri ve şarapları bolken gerçekten de çok mutludurlar. Fakat tanrılar onları uzaktan seyrederken kış bastırır, ve hazırlıksız yakalanırlar; kurtlara, soğuğa ve açlığa yenilirler.
İnsanlar ne yapacağını bilemez hale gelirler, kalbin ve beynin savaşı da böylece başlamış olur. Bu sırada Cygnus X-1’dan geçen kahramanımız Olympos’a gelir. Ölüdür fakat doğmamıştır, biçimsiz bir ruh halindedir. Tanrıların göklerde sürdürdüğü şiddetli savaşa tanık olur, fakat kıpırdayamaz, hiçbir şey yapamaz. İçinde sessiz bir çığlık büyümeye başlar. Bu sessiz çığlık büyür, büyür ve sonunda herkes bir anda o çığlığı hisseder. Kaos durulur, etraf sakinleşir. Temsil ettikleri kavramlara zıt, kendilerinden beklenmeyecek bir şekilde Apollo hayrete düşer, şaşırıp kalır ve Dionysus ise bu yeni gelenin bir deli olduğunu düşünür.
Kahramanımız Olympos’tan dünyaya baktığı zaman sadece şüpheler ve korkular görür, dünya kederli iki yarımküreye ayrılmıştır. Tanrılar bir süre sessizliklerini koruduktan sonra, uzay gezginine “Bundan sonra sana Cygnus diyeceğiz, Denge Tanrısı olarak bilineceksin.” derler.
Cygnus, insanlara aşkın gerçekliği ve bilginin aşkıyla yürüdükleri takdirde uyumlu ve özgürce yaşayabileceklerini anlatır. Mantık ve özgürlükle beraber kalp ve beyin tek bir mükemmel küre haline gelir.
