Star Wars: Tales of the Jedi İncelemesi

Kovboy şapkalı Dave Filoni yine yaptı yapacağını ve harika bir antoloji serisiyle, Star Wars sevenlerin bayılacağı bir yapıma imza attı. Star Wars: Tales of the Jedi, iki farklı karakterin seçtiği iki farklı yolu, kısacık süresine rağmen dolu dolu anlatmayı başarıyor.

Üzerinden biraz zaman geçti biliyorum ama herkesin diziyi izlemesi ve sindirmesi için biraz zamana ihtiyacı var diye düşündüm. Eh, ben de ikinci bir tur atmayı da ihmal etmedim. Tales of the Jedi, evrenin aşığı bir takipçi olarak Star Wars evreninden beklediğim her şeyi, göze sokarak anlatmayı başaran bir yapım olmuş. Bölüm bölüm incelemek yerine, dizinin, daha doğrusu antolojinin ana temasından girip devamında bizlere ne anlattığından bahsetmek isterim. Diziyi hiç izlememiş olanlar için sürpriz kaçıranlar barındıracağını da şimdiden söyleyeyim.

Dave Filoni, Mandalorian çekimleri sırasındayken ilk kez bu antoloji serisi hakkında bir şeyler karalamaya başlamış. Öncelikle amacı, daha önce çok fazla yer vermeyi başaramadığı (Clone Wars başta olmak üzere) Jedilar üzerinden kısa bir antoloji oluşturmakmış. Covid-19 karantinası sağ olsun, senaryo üzerinde daha fazla değişiklik yaparak ortaya bölüm başı, taş çatlasın 15 dakikayı geçmeyecek, 6 bölümlük bir yapım koymuş.

İki Karakter, İki Tercih

Seri Ahsoka’nın doğuşuyla başlayıp, ikinci doğuşuna, yani Order 66 sonrasına kadar uzanan bir yapım. Fakat arada evrenin çok kritik bir karakterine de önemli bir yer ayırıyor. Kendisi Count Dooku‘dan başkası değil. Artık Legends altında toplanan çizgi romanlar ve romanlar içerisinde Count Dooku’nun hikayesine yakından bakma şansı tanımıştık. Fakat Disney‘in bu hikayeleri, ana hikaye olmaktan çıkarması sonrasında Dooku’nun da pek anlatacak bir hikayesi kalmamıştı.

Onu sadece Attack of the Clones filminde, iki usta Jedi’yı paket etmesiyle ve sonrasında Yoda’yı sıkıştırmasıyla tanımıştık. Eski bir Jedi, yeni bir Sith. Kudretli gücü Christopher Lee‘nin benzersiz oyunculuğuyla müthiş bir ağırlık kazanıyordu. Tales of the Jedi, adeta bir domino etkisi yaratacak Dooku’nun hikayesini, ister istemez merkezine koyuyor.

Clone Wars ve Rebels sayesinde, Ahsoka Tano gibi bir karakterle tanıştık. Kimilerine göre gereksiz bir yan karakter olsa da, Filoni’nin elinden çıkan önemli bir ana karakter olma yolunda emin adımlarla ilerliyor. Yoksa neden kendi adına bir dizi çekilsin, değil mi? Eh, tabii bir de kendisinin Anakin Skywalker’ın öğrencisi olduğunu da unutmamak gerekiyor. Konu Güç, olunca galaksinin gördüğü en iyi Jedi Ustası’nın öğrencisinin de birkaç taşı yerinden oynatması gerekiyor.

Seri her ne kadar Ahsoka Tano’nun doğumuyla başlıyor olsa da, tüm bunların asıl kilit noktasına da bizleri götürmeyi unutmuyor. Count Dooku’nun neden Jedi yolundan, neden ışığın yolundan ayrılıp bir Sith olmasını gözler önüne seriyor.

Seriye Hakim Olan Hüzün

Ben açıkçası tüm 6 bölüm boyunca seride bir hüzün teması sezinledim. Ahsoka ve annesinin macerasında bile bu hüzün havası vardı. İkinci bölümde, iç savaş yüzünden harap hale düşmüş gezegene gelen Dooku ve genç Padawan Qui-Gon Jinn ile bu hüzün teması daha da artıyor.

Bir senatörün oğlunu kurtarmak için görevlendirilen Dooku ve Qui-Gon’un gözünden, yozlaşmayı daha yakından görüyoruz. Jedi Düzeni’nin getirdiği kurallara ve Cumhuriyet’in hürriyetine güvenen Dooku’nun ikilemi belki de ilk kez bu gezegende alev alıyor. Jedilar’ın ışın kılıçlarını hiçbir zaman saldırmak için değil, korumak için kullanmaları gerektiği düsturunu da burada bozduğunu görüyoruz. Silahlar her ne kadar onlara doğrultulmuş olsa da, Dooku, kılıcını çekerek alayına isyan ediyor ve politik bir karmaşanın tam göbeğinde kalıyor.

Tüm bölümleri adım adım anlatmayacağım elbette fakat Dooku’nun bu bölümdeki hali ve 4. bölümde Yaddle, Dooku, Sidious üçlüsünün olduğu kısım serideki favorilerim olabilir. Dooku’nun, bu gezegende verdiği karar, onu Sith tarafına itmiş. Her ne kadar karanlığı kucaklamasa da, politik olarak evrenin korunması adına Sith’in, karanlık tarafın hakimiyet kurması gerektiğine inanmış.

Bu süreç Dooku’nun, kendi öğrencisi olan Qui-Gon’a, onun öğrencisi olan Obi-Wan’a, onun öğrencisi olan Anakin’e ve en nihayetinde onun öğrencisi olan Ahsoka’ya kadar ulaşmış. Dooku, tek çarenin karanlık tarafın hakimiyeti olmasına, politik bir bağlılıkla inanmış. Cumhuriyet’in bozulduğuna, Jedi Düzeni’nin artık tam randımanlı çalışmadığına şahitlik etmiş.

Aynı durumların birçoğu, tüm öğretmen-öğrenci ilişkilerinde de gerçekleşiyor. Ahsoka’nın kefaretini ödeyeceği 5. ve 6. bölümlerde, bu neden-sonuç ilişkisi o kadar güzel işlenmiş ki, Filoni’ye bir kez daha şapka çıkartmak istedim.

Practice Makes Perfect

Tales of the Jedi, Star Wars evrenine hayran olanlara yazılmış olsa da, daha çok Clone Wars’un sıkı takipçilerinin daha çok detay yakalayacağı bir dizi olmuş. Arada kalan hikayeler, yarım kalan cümleler sanki bu kısa antoloji ile toparlanmış gibi. Bu kötü olduğu için değil fakat Clone Wars’u daha taze tüketmiş biri olarak söylüyorum. Eğer Clone Wars izlemeyen bir SW hayranı olsaydım, belki Ahsoka’nın geldiği noktayı Dooku’nun kararlarıyla böyle derinden bağlanıp etkilenmeyebilirdim.

Umarım Filoni yine bir yerlerde, farklı Jedilar, hatta hiç tanımadıklarımız için bile yeni bir Tales of the Jedi hikayeleri yazıyordur. 6 bölümlük bu mini seri, bende daha fazlasını izleme isteği uyandırdı. Clone Wars, çizgisinin gelişen teknoloji ve ayrılan bütçeyle, daha da düzgünleşmesi izlenebilirliği de bir hayli artıyor. Ayrıca kısa bir dizi olmasına karşın Kevin Kiner‘ın bestelediği parçalar kulak pası söktürecek cinsten, harika tınılar taşıyor.

Tales of the Jedi‘dan keşke biraz daha alabilseydim dedim. Bana çok sevdiğim arkadaşlarla geçirdiğim, spontane olarak gelişen muhteşem bir akşamın hissini yaşattı.