Bir Video Oyununu Bitirmemenin Utanılacak Bir Yanı Yok

Bir video oyununu çok sevseniz de bitiremediğinizde neler hissedersiniz? Mashable‘dan Kellen Beck, video oyunlarını bitirmeme konusunu ele aldı. Bir video oyununun tamamlanmamasının normal olduğunu söyleyen Beck, bu durumu açıklarken bir nevi günah çıkarıyor.

Kellen Beck’in açıklamaları şöyle;

“Çok hoşunuza gitse de, gerçekten bitirmek isteseniz de bir oyunu tamamlamamanız sorun değil. Bu sizi başarısız yapmaz.

Video oyunlar eğlenmek içindir. Eğer bir oyun sizin ruh halinize uymuyorsa bırakın ve başka bir zaman yine deneyin. Eğer bir oyun çok zorsa bir hafta, bir ay hatta bir yıl ara verin. Eğer bir oyun sıkıcıysa, onu sonsuza kadar bırakın.

Eğer birini bitirirseniz mükemmel! Eğer birini yarılamışsanız hatta yüzde 90’ınını oynayıp durmuşsanız da harika! Parasını ödedikten sonra onunla ne yapacağınız sizin seçiminiz.

Sıklıkla yapmadığımız ya da henüz yapmadığımız şeyler için kendimizi mahcup hissederiz. Zihnimizde oluşturduğumuz bazı mantıksız standartları karşılayamadığımız için kendimizi kötü hissederiz. Ben de bitirmeden bıraktığım tüm oyunlar nedeniyle kendimi kötü hissetmeye alışmıştım. Ama video oyunlar kendimizi başarısız hissetmemizi ve kafamızda bu kadar negatif alanı kaplamayı hak etmiyor. Sonic istediği kadar ayağını yere vurabilir.

Bahaneler, Bahaneler

Video oyunlar genellikle uzun, oyuncuların becerilerini, konsantrasyonlarını ve problem çözme yeteneklerini test eden meydan okumalarla doludur. Belki de her şeyden önce bağlılığımızı test ediyorlar.

The Witcher 3, fantastik bir oyun, son on yılın en iyilerinden biri ve 40 milyonun üzerinde sattı. Hikayeyi bitirmek düzinelerce saat alıyor, eğer dünyayı tamamen keşfetmek ve tüm yan görevleri bitirmek istiyorsanız yüzlerce saat gerekiyor. Steam‘de insanların sadece yüzde 27.2’si ana hikayeyi herhangi bir zorluk seviyesinde bitirenlerin ulaştığı Passed the Trial başarısını kazanmış.

Ben yüzde 72.8’lik kısımdayım. The Witcher 3‘ü yayınlandığı 2015 senesinde 9 saat oynadım. O dönemde o kadar vakit ayıracak durumda değildim.

Devam oyunu çıkmadan birkaç yıl önce bitirdiğim The Witcher 2‘nin büyük hayranıyım. The Witcher 3‘ün çıkmasını dört gözle bekliyordum ve dünyanın tamamını keşfedip her türdeki canavarı avlamayı planlıyordum. Ama öyle olmadı.

Yıllar geçti. Koronavirüs karantinası başladığında The Witcher 3‘te kaybolmanın eğlenceli olacağını düşündüm. Nisan ayında XBox’ta yeniden aldım ve yaklaşık 10 saat oynadım. Sonra yine yarıda kaldı.

Diğer oyunlar geldi. Rocket League, Counter-Strike, Fall Guys, Among Us, Hades, Paper Mario: The Origami King ve Watch Dogs: Legion oyunlarında saatler geçirdim. İlgimi çeken yeni bir oyun oldu sürekli. En son Yakuza: Like a Dragon‘ı oynamayı ve 2019’da yarıda bıraktığım Yakuza 0‘a dönüp bitirmeyi planladım. Ama Kasım’da World of Warcraft‘ta yeni bir genişleme paketi vardı dolayısıyla… Evet.

Bitirmediğim oyunlar bende fazlasıyla ağırlık yapıyordu. Beni etrafta takip eden küçük hayaletler gibi beynimin arkasında asılı duruyorlardı. Çocukluğumdan beri Nintendo 64‘teki Paper Mario‘dan GameCube‘daki The Legend of Zelda: The Wind Waker‘a kadar bir koleksiyonum vardı. En sevdiklerimdi ancak hiç bir zaman tamamlamadım ve on yıldan fazla bir süredir hepsini sıklıkla düşündüm.

Ama onları bitiremesem de onları oynadığım zamanları hala hatırlıyorum. Bu bir çok sevdiğim oyun için geçerli: Dark Souls, Grand Theft Auto IV, Hollow Knight, Mario+Rabbids: Battle Kingdom. Bu liste daha uzar gider. Bir oyunu sevmeniz için bitirmeniz gerekmez. Bazı oyunların bu listeden hiç çıkamayacağını hatta listenin daha da uzayabileceğini kabullendim.

Kabullenmek

Bir oyunu bitirmemenin utancını durdurmak için, bitirilmemiş oyunları başarısızlıkla eş değer tutmayı bırakmaya ihtiyacımız var.

Bir şeyi tamamlamadan bırakmak normaldir. Bunu birçok sebepten yaparız: Başka şeyler gelir, ondan sıkılabiliriz, unutabiliriz. Bu sadece yaşamın bir parçası.

Bu durum video oyunlarından başka şeylerde de olur. Belki bir süredir sevdiğiniz restorandan yemek yemiyorsunuzdur çünkü ya evde pişiriyorsunuzdur ya da başka bir yeri tercih etmişsinizdir. Bunun için kendinizi paralar mısınız? Hayır. Belki American Idol‘ın birkaç sezonunu izleyip bırakmışsınızdır. Bu durum sizi rahatsız eder mi? Umarım etmiyordur. Sadece devam edersiniz.

Belki bir gün bitirmediğiniz oyunlara geri döneceksiniz, belki de dönmeyeceksiniz. Her iki karar da tamamen mümkün ama bir seçimin sizi olumsuz etkilemesine izin vermemelisiniz. Hayatta endişe duymak için yeteri kadar şey var. Günün sonunda onlar sadece video oyunları. Eğer gerçekten istiyorsanız Youtube ya da başka bir yerden sonuna bakabilirsiniz.”