VED İncelemesi – Zarım Olmadan Asla!

Litvanya topraklarında, gizlice 12 yıldır geliştirilen bir garip RPG; VED…

AAA ve bağımsız ruhlar fark etmeksizin, bu aralar ne kadar fazla RPG’ye boğulduğumuzu fark ettiniz mi? Büyük bütçeli abiler zaten güvenli sularda yüzüyorlar, kitleleri neredeyse hazır ve satış garantisi cepte denebilir. Peki ya bağımsız ruhlar? Onlarda işler farklı haliyle. Satış başarısı ilk hedefleri elbette, bu sayede daha da büyüme hedeflerini yakalamak istiyorlar. Diğer yandan; bağımsız ruhla özgün işler yaratma ve yeni bir kitle yaratma şansları da bu ufak ekiplerin yanında.

Litvanya çıkışlı Karaclan da yeni sayılabilecek ekiplerden. VED kendilerinin ilk oyunu ancak tam 12 yıldır bu proje üzerinde çalışıyorlar. Bu oldukça uzun bir süre ve başarısız olma düşüncesi bile kendilerini fena halde geriyor olmalı. Peki VED başarılı bir oyun mu? Bence değil çünkü pek çok konuda ortalamayı bile zor tutturuyor ne yazık ki. İlk ama uzun süren eforlarına sağlık, eminim Karaclan buradan alacağı derslerle ileride daha sağlam bir oyunu 12 yıldan kısa bir sürede çıkartacaklardır.

Sıkı RPG’lerin temelini oluşturan öğelerin başında hikaye gelir. Yaratılan dünyanın içine girmemiz gerekiyor, adı üstüne rol yapıyoruz. İyi bir hikayeniz yoksa ne karakter sizi içine alır, ne de ilerleyecek motivasyona sahip olursunuz. VED’in en büyük sıkıntısı burada filizleniyor ve oyunu kanser gibi sarıyor. Elle tutulur güzellikte, sizi içine alan bir hikayeye sahip değil oyun. Daha doğrusu güzel bir açılış yapsa da devamını getiremiyor, ilgiyi ayakta tutamıyor. Kısaca öyküden bahsetmemi ister misiniz? İstemezseniz de sorun değil, ben gene de anlatacağım. İşte güç böyle bir şey.

VED’de Micropolis isimli bitik bir şehirde yeni bir hayat kovalayan genç bir kahramanı, Cyrus’ı kontrol ediyoruz. Çetelerin, tükenmişlerin şehrine dönüşmüş olan Micropolis’te tutunmaya çalışan Cyrus, aniden güçler edinir ve bir anda kendini Micropolis’e bağlı başka bir dünyada bulur. Masalsı tonlara sahip bu dünya havada yüzen adacıklardan oluşmaktadır ve buranın sakinleri Cyrus’ı tanıyormuş gibi coşkuyla karşılar. Ne olduğunu anlamayan Cyrus, yeni güçleri sayesinde iki dünyayı da kurtaracak olan kahramana dönüşecektir.

Güzel açılış aslında, değil mi? Peki nedir yolunda gitmeyen? Bana sorarsanız oyun en büyük artılarından olan görsellik, aynı zamanda lanetine dönüşüyor ve tempoya ciddi hasar veriyor. Elle çizilmiş tablo gibi görsellerden yaratılmış VED. Ufak hareket ve dudak animasyonları dışında sinematikler neredeyse donuk. Yapay zeka ile yaratılan videoları andıran bu estetik oldukça hoş ancak sorunlar da burada çıkıyor. Neredeyse hareketsiz olan ve sahne geçişlerini fotoğraf geçişi gibi yapan oyunda bir tempo yakalamak imkansız. Ansızın ciddi bir düşman beliriyor karşınızda ancak karakterinizin tek yaptığı alt dudağını aşağı düşürmek. Estetik harika, tempo yerlerde. Bir taşla iki kuş vurmayı bırakın, iki taşla tek kuşu vuramıyor VED.

Buradaki sorunlara seslendirme ve kötü diyalog yazımlarını da ekleyiniz itinayla. Seslendirmeler çok fena değil ancak zaman zaman büyük olaylara öylesine ruhsuz bir şekilde karşılık veriyorlar ki, 80’lerde (kadın-erkek fark etmeksizin) tüm karakterleri tek birinin monoton şekilde seslendirdiği Rus filmleri geliyor akıllara. Anlatım dilindeki temposuzluğa seslendirmelerdeki ruhsuzluğu da ekleyince kalbiniz rendeleniyor gibi hissedebilirsiniz. Diyalog yazımı da oldukça vasat. Sorulan sorulara verebileceğiniz yanıtlar zaman zaman doğal tınlamıyor, ne alaka diyorsunuz.

Nedir VED’i Parlatacak Olan Şey Kuzum?

”Yok mu bu oyunun mutlu eden tarafı?” diye soruyorsunuz haliyle. Ünlü kuramcı Mark Cousins’ın şöyle bir lafı vardır: ”Çirkinlikle ilgili yapılan tüm genel yorumlar, çirkin olmayanın alanından geçer.”. Bu anlamlı sözün konumuzla hiç alakası yok, sadece not düşmek istedim. VED’in aksiyonu uzun süre el oyalayacak güzellikte. D20 zarını temel alan aksiyonu ve hikayeye rastgele yön veren roguelite öğeleriyle kendine has bir tarzı var.

Cyrus alternatif dünyaya ilk kez geçtiğinde yolu hemen Troglodyte Kasabası’na düşüyor. Buranın sakinlerine yardımcı olmanız, onlara yeni yerleşkeler inşa etmeniz gerekiyor. Bunu yaptıkça da yeni büyü ve saldırı yetenekleri kazanıyorsunuz. Ardından adacıklar arasında istediğiniz yöne gitmeniz gerekiyor. Hangi adada sizi ne bekliyor, meçhul. Bir yolcuğunuzda hikayenize yeni bir yön katacak bir dost ile tanışabilirsiniz, bir diğer yolculuğunuzda ise amansız bir yaratık sizi bekliyor olabilir. Yeni karakterlerle tanışmak ve diyaloglardaki tercihleriniz size sürekli olarak yeni bir kapı açıyor.

Gelelim işin düşman tarafına. Karşınıza bir yaratık çıktığı anda sıra tabanlı çatışmalar start alıyor. Sıra size geldiğinde düşmanın hangi bölgesine hangi yeteneğinizle saldıracağınızı seçip zarınızı atıyorsunuz. Düşman bölgelerine verebileceğiniz hasar yüzdelerle gözüküyor ve artık şansın sizden yana olmasını dilemekten başka çareniz kalmıyor. Çatışmalar oyunun durağan anlatımına ve görsel diline rağmen gayet heyecanlı geçiyor, yalan yok.

VED’i toparlarsak, sanat tasarımının ve aksiyonun çok sağlam olduğunu söylemem gerek. Ancak aynı tasarım dili zaten zayıf olan senaryonun sürünmesine yol açıyor. Bu temposuzluk da doğal olarak aksiyona kadar etki ediyor ve oyuna ilginizi ancak bir kaç saat ayakta tutabiliyor. Karaclan iyi bir tecrübe edinecektir buradan, VED sonrasında RPG türüne neler katacaklarını merak etmiyor değilim. Şu haliyle VED’i her RPG severe önermem ise mümkün değil. Durduk yere kulaklarımı çınlatmak istiyorsanız, lütfen başka bir mazeret bulun kendinize.