Star Wars’u İzledik, Güç’ün Uyanışına Tanık Olduk!

Star Wars: The Force Awakens sonunda vizyona giriş yaptı. Biz de, Frpnet ekibinden birkaç şanslı izleyici olarak Kanyon’da düzenlenen gala gecesinde ilk izleyenler arasına katıldık. Bakalım yeni Star Wars macerası nasıl başladı? [DİKKAT! SPOILER İÇERİR!]

Açıkçası bu yazının başına oturduğumda detaylı bir inceleme yapmaya hazırlanmıştım. Ama sonra bunun oldukça gereksiz olduğunu karar verdim. Filmi önüne boyuna detaylı bir eleştiri bombardımanına tutmak daha keyifli olacak. O zaman kemerlerinizi sıkı bağlayın çünkü ışık hızında yolculuğa başlıyoruz.

Şimdi baştan uyarmak isterim. Filmdeki sahneleri detaylı bir şekilde ele almak istiyorum. Bu yüzden ister istemez birçok Spoiler verebilirim. Hem küçük, hem de büyük Spoiler bilgilerinden uzak durmanız gerekiyorsa, yazımızı burada bırakıp filmi izledikten sonra gelmenizi rica ediyoruz. Ha yok, ben filmi izledim ya da bana Spoiler koymaz diyorsanız aşağıdaki paragraftan itibaren çayınızı, kahvenizi yudumlayarak bize katılabilirsiniz.

Açıkçası J.J. Abrams’ın beklentilerimi karşıladığını belirtmek isterim. Bu durum beni bir hayli şaşırttı. Ama beklentilerimin üstüne çıkmayı da başaramadı. Önümüze konulan film adeta A New Hope’un ana hikayesini alıp, hem yaşlı nesile hem de yeni nesile “Star Wars nedir?” sorusunu cevaplıyor. Bunu yaparken de, yeni üçlemedeki hatalardan arınmış ama yine de yeni hatalara imza atmış bir film çıkıyor. Nasıl mı?

Film çekimlerindeki en büyük detaylardan, en ufağına kadar gerçek parçalar ve mekanlar kullanılmış. Elbette yine görsel efektlerden vazgeçmemişler. Kimse bir Nolan değil! Ama bu görsel efektler kimsenin gözünü yormuyor. Tam tersine gerçekten de doyurucu efektlerle karşımıza çıkıyor. Arkada dolaşan yaratıklar, karakterlerin yanından geçen robotlar birebir gerçek modeller. Bu durum insanı filmin içine daha çabuk çekiyor ve karakterlerin yanına yerleştiriyor.

Lucas’ın ilk üçleme ile yaptığı o eskimiş, kirlenmiş ve bozulmuş çevre yapısı The Force Awakens’de korunmuş. Yeni üçlemede her şey pırıl pırıldı. Eh insan kendine sormadan edemiyor, bu eski teknoloji nasıl gelişmeyi başaramamış. Abrams, zamanında Lucas’ın yaptığı gibi Sergio Leone’un Spaghetti Western türündeki filmlerinde kullandığı çevre detaylarını muntazam biçimde gözler önüne sermiş. Aferin sana Abrams, ama yine de o üzerine yapışan Jar Jar lakabından biraz zor kurtulacaksın. Bu konuya da sonra geleceğim.

Filmin ilk yarısı gerçekten de büyüleyiciydi. Açılış sahnelerinde kullanılan çekimler, Stormtrooperların ufak köyü baskını sırasında yaşatılan o gerçekçi savaş hissiyatı Abrams’ın aksiyon konusunda ne kadar uzman olduğunu gösteriyor. Daha filmin ilk 10 dakikasında “Vay canına” dememe sebep olan bir sahne var. Askerler köyü basmışlardır, etrafta lazer ışınları şuursuzca gezinirken, bir askerin ölümüne şahit oluyoruz.

Tam da bu sırada sonradan Finn ismini alacak olan FN-2187, silah arkadaşını kollarının arasına alır. Ölmekte olan asker FN-2187’nin kaskına dokunur ve kanlı parmaklarıyla bir iz bırakır. Sorarım sana ey izleyici, böylesine ilginç bir sahneyi hangi Star Wars yapımında gördün. Bak film bile demiyorum. Star Wars yapımı diyorum! Bu durum daha filmin başından FN-2187’nin diğer askerlerden ne kadar farklı olduğunu gösteriyor. Bu yüzden İlk Düzen’deki yerini sorgulamaya başlıyor.

Finn böylece ilk ısındığımız karakterlerden biri haline geliyor. Ama zaman zaman boş diyaloglara girmesi, karakterden uzaklaşmamıza sebep oluyor. Gel gör ki, John Boyega’nın oyunculuğu da beni bir o kadar büyüledi. Hele Rey’i oynayan Daisy Ridley ile aralarındaki kimya müthişti. Film vizyona girmeden önce Ridley için şüphelerim vardı. Filmi izledikten sonra yapılan oyuncu seçiminin ne kadar başarılı olduğuna karar verdim.

Tüm olaya böyle baktığımızda hızlı ve akışkan bir ilk yarı ile karşı karşıyayız. Ama ekibin bir araya gelmesi de biraz havada kalmış gibi gözüküyor. Karşılaştırma yapmanın yeri ve zamanı değil ama hiç bir Star Wars filmi A New Hope’daki gibi gerçekçi bir ekip toplama hissini bize verememişti. Her bir karakterin diğerine ihtiyacı vardı. Bu da o grubu bir arada tutuyordu. Abrams bunu yapmaya çalışsa da, tüm ekibi bir araya toplayan iki şey var: BB-8 ve ceket.

Filmi izleyenler hemen bağlantıyı kuracaktır zaten. Öte yandan Finn’in sürekli olarak Rey’in elini tutup bir yerlere koşturması da, ufak ama güzel bir detaydı. Şimdilik arkadaşça bir flörtleşmeye şahit olsak da, serinin aşk hikayesinin ne olacağını da çok iyi öğrenmiş olduk. Tüm film boyunca anlık tutkuyla birbirlerine salyalı öpücükler vermemiş olmaları da yüreğime biraz su serpti. Aralarında gelişmesi olası romantik hikayenin altyapısını da böylece çok iyi izledik.

Yine de altyapı verilmeden sorularımızı cevaplayan ve bir o kadar yeni soruyla karşımıza çıkan karakterler de yok değildi hani. Filmin kötü karakteri Kylo Ren’i halen nereye koyacağıma emin değilim. O siyah maskesinin ardındaki karizmatik karakter, film ilerledikçe ergen bir tavır almaya başladı. Keşke o kask hiç çıkmasaydı diyorum. Maskenin büyüsünü bir sonraki filme saklamış olsalardı.

Kylo’nun kim olduğu, geçmişle alakalı olacağını hepimiz biliyorduk. Han Solo ve Leia’nın tek çocuğu olarak karşımıza çıkıyor. Luke’un öğrencisi olmasına karşın, karanlık tarafın büyüsüne kapılıp yitmiş bir gençlik. Han ve Kylo arasındaki hikayeyi bu kadar çabuk sonlandırmasalardı ya da filmdeki birçok gereksiz sahneyi çıkarıp, geçmişlerine de bakabileceğimiz bir pencere açsalardı. O son sahnelerde daha duygusal anlar yaşayacağımıza eminim.

Kylo Ren bu açıdan bakıldığında, maskesini çıkartmasına rağmen halen gizemli bir karakter. Filmin yapım sürecinde sır gibi saklanan Supreme Leader Snoke’un anlattığına göre Kylo, Ren Şövalyeleri adı verilen bir birliğin en güçlü üyesi. Zaten Rey’in Güç Görüsü içerisinde karanlık bir havada, siyah kalabalığın önünde durduğunu gördüğümüz Kylo’nun, bu kardeşliğin önderi olduğunu anlıyoruz. Ama yine de o kadar çok soru var ki?

Ren Şövalyeleri nedir? Sith eğitimi aldıkları belli ama hiçbiri Sith değil. Güçle baya bir içli dışlılar. Hatta Kylo lazer ışınlarını durdurmaktan tutun da, insanların zihinlerine girmeye kadar yeni birçok Güç öğretisi taşıyor. O yeni ışın kılıcını gördüğümde bunun arkasında güzel bir hikaye olduğuna inanmıştım. Filmde yanlardan fışkıran kısa ışınların da, kullanılabilirliğini filmde görüyoruz. Bunun ötesinde Ren Şövalyeleri’nin, Orta-Çağ’daki Haçlı Seferleri sırasında kurulan birçok kardeşliğe benzediğini söylemeliyim. En azından uzaktan bakıldığında öyle gözüküyor, çünkü hiç bir detay bizimle paylaşılmadı. Umuyorum, ilerleyen filmlerde Snoke’un Sith öğretisine nereden ulaştığı ve Ren Şövalyeleri’nin ne olduğuna daha fazla değinilebilir.

Ana karakterleri şöyle bir ele aldığımızda. İyi tarafın kahramanlarından Rey’in oldukça başarılı bir çizgiyle aramıza katıldığını söylemem gerek. Ama Finn ve Kylo’nun havada kalan yanları var. Özellikle Kylo Ren’e daha fazla vakit ayırmalıydılar diye düşünüyorum. Millenium Falcon’un Han Solo ve Chewie tarafından bulunduğu sırada, o gemide yaşananların filmin hikayesine hiçbir katkısı yoktu. Biraz heyecanlandık sadece, o kadar.

Madem Falcon dedik, Han ve Chewie’den bahsettik. Filmin asıl ilgi gören kısmına da değinmeden geçmeyelim. Daha film vizyona girmeden önce savunduğum şey şuydu: Bu film, yeni nesil ve yaşlı nesil arasında bir bağlantı filmi olacak. Eski nesil oyuncuların filme katılmasının en büyük sebebi de buydu. Ellerindeki meşaleyi yeni nesle devir etme törenine şahitlik ettik. Abrams bunu yaparken, eski neslin geek damarına basacak güzel detayları da bize sunmayı unutmamış.

Hepsini tek tek anlatmanın pek anlamı yok. Ama Han Solo’nun, Captain Phazma’yı yakalamalarının ardından yaptığı “Çöp Öğütücüsü” göndermesiyle beni yakaladılar. Ayrıca İlk Düzen’in inşa ettiği Starkiller isimli devasa silahıyla, Luke’un tasarım aşamasındaki soy ismine güzel bir gönderme yapmışlar. İşte bunlar hep benim hoşuma giden ve suratıma şapşal bir gülümseme yerleştiren detaylar oldu.

Yine de bu eski, yeni harmanı sırasında hoşuma gitmeyen ve alakasız bulduğum durumlar vardı. The Force Awakens, eline ışın kılıcı alanın Jedi kesildiği bir film olmuş. Yahu arkadaş, daha filmin başında Jedilık falan kimse inanmıyor, efsane sanıyordu. Rey de, Finn de ışın kılıcını aldığı gibi Stance durumuna geçip kendilerini korumayı ve hatta beklenmedik ani saldırılar yapmayı başarıyorlar. Filmin “Awakens” kısmı da, biraz yersiz geldi.

Sen Jakku diye bir gezegende yıllarca yağmacılık yaparak hayatta kal, bugüne kadar Güç diye bir şey duymamış ol! Sonra kalk yıllarca Jedi eğitimi alıp, sonrasında karanlık tarafa geçmiş Kylo Ren’in güçlerine kafa tut. Yahu ne zamandır, Güç bu kadar çabuk öğrenilir oldu. Rey’in güçlerinin farkına varması pek bir hızlı oluyor. Ama o kapıdaki muhafız ile yaptığı Mind Trick sahnesi her ne kadar “ucuz” bir sahne olsa da, beni güldürmeyi başardı. Abrams bu noktada dengeyi pek sağlayamamış.

Şimdi bunların hepsini bir araya getirelim ve genel bakışa değinelim. Abrams, Star Wars serisine dengeyi getirecek kişiydi. Bunu biraz sakar bir biçimde başardığını itiraf etmem gerek. Bazı ufak detaylar, gereksiz diyalog ve sahneler bulunsa da, tüylerimi diken diken edip duygulanmama sebep olan anlar da yok değildi hani. Yukarıda da bahsettiğim gibi beklentilerimi karşılayan bir film izledim. Ama Abrams bana bir sürpriz yapıp bunun üzerine çıkamadı.

Örneğin, Kylo ve Han arasındaki son konuşmaya bakalım. Kylo’nun içinde aydınlık tarafın olduğuna inanan bir anne-baba var. Kendisi de filmin bir bölümünde aydınlık tarafa çekildiğimi hissediyorum diyor. Keşke o sahnede, Kylo da yaptığının farkına varsaydı ve geri dönseydi diye düşündüm. Tamam belki çok klasik bir sahne olacaktı. Hatta çok çabuk gelişmiş olacaktı ama sürpriz yapacaksan, böyle sürpriz yapmanı isterdim Abrams. Kylo hala ergenliğin ateşiyle yanarken, bir baba eliyle kendisini o bataklıktan kurtarsaydı…

Elbette “keşke” ile başlayan çok fazla sahneye örnek verilebilir. Luke ile filmin sonunda karşılaştık. Keşke ağzından bir iki cümle bir şey çıkaydı da, birbirlerine boş boş bakışmalarını izlemeseydik. Ama ne yalan söyleyeyim aradan 30 yıl geçmiş olmasına, Mark Hamill’in saçının başının ağarlaşmış olmasına rağmen tek bir sahneyle, mimikleriyle yeniden Luke olmayı başarmış. Üstüne bir şey eklemesine gerek kalmadan, o yaşlı Luke Skywalker’ı dünya gözüyle gördük ya, ölsem de gam yemem.

Sonuca bağlıyorum. Tamam! Fazla uzattık. Zaten yazının bu kısmına kadar dayandıysanız, iki arada bir derede kaldığımın farkına varmış olmalısınız. The Force Awakens, kötü bir film olmamış. Aksine gerçekten de güzel bir Star Wars filmi olmuş. Öyle, “Star Wars evreninde geçen başka bir film” gibi yaftalamalara ya da tren enkazı gibi yorumlamalar cidden çok ağır. Yani ne bekliyordunuz ki, diye sormam gerekiyor! Filmde Disney markası olmasına karşın, en azından baştan sona bir çocuk filmi izlemedik. Gündüz gözüyle TIE-Fighter ve X-Wing kapışması izledik daha ne istiyorsunuz sevgili izleyici?

Abrams’ın yeni serisinin başlangıcına baktığımızda, iyi bir başlangıç yaptığını görüyoruz. Daha iyisi olabilir miydi, emin değilim. The Force Awakens ile başlayan macera, yeni üçlemenin kapısını bizlere aralarken, yeni sorularla başbaşa bırakıyor. Abrams’ın güce denge getirmesi için diğer filmlerde daha fazla uğraşması gerekecek. Şundan eminim ki, bu film hakkında yapılacak olumsuz yorumlardan da ders çıkarıp, diğerlerinde yapmayacaktır. Yahu, ben de ne çok savundum Abrams’ı arkadaş!

Siz yine de, başkalarının ne söylediğine bakmayın. Daha kötü bir film ile karşılaşma ihtimalimiz varken, bize yapılabilecek olanın en iyisini sunmuşlar. İzlemeden ya da üzerine saatlerce sürecek geek muhabbetleri yapılmadan The Force Awakens’in değerinin farkına varamayacağız. O zamana kadar Güç Sizinle Olsun. Daima…

FRPNET Ekibi Neler Düşünüyor?

Siz de spoiler vermeden yazının aşağısındaki yorumlarda görüşlerinizi bildirebilirsiniz.