Acemilikleri Olmasa İyi Oyun Aslında – Gamedec İncelemesi

Sanal oyun dünyalarında işlenen suçları araştırdığımız hikaye bazlı izometrik RPG Gamedec incelememiz sizlerle. Cezbedici dünyası ve kararlarımızla değişen renkli hikayesi oyunun acemiliklerini telafi eder mi? Karar size ait.

Gamedec’in sadece konusu bile ilgi çekmeye yetiyor. İnsanların direkt nöronlarına bağlanan arayüzler ile sanal oyunlar oynadıkları bir geleceği tasvir ediyor. Bu arayüz sayesinde oyuncular oyunları gerçekmiş gibi deneyimleyebiliyor. Gamedec oynarken de dedektif karakterimizle shooter ya da MMORPG oyunlarının dünyalarına dalabiliyoruz. Bu dünyalarda işlenen suçların peşine düşüyor, bölümde takılan oyunculara görevlerinde yardım ediyoruz.

Fikir şahane ve heyecan verici. Ayrıca Cyberpunk teması da son dönemlerde çok revaçta. Ancak oyunun geliştiricileri bunların yarattığı heyecan ile yetinmeyerek tanıtımlarına çıtayı daha da yükselten vaatler eklemişti. Sonuçta verdikleri tüm sözleri tutamadı ve beklentisi yüksek bazı oyuncuları hayalkırıklığına uğrattı. Fakat bu beklentiler ve vaatlerden arındırıldığında oyun acemice de olsa hâlâ güzel bir hikaye anlatmayı başarıyor.

Bu yazımızda geliştiricilerin vaatlerini ve oyunun bunları ne kadar karşıladığını tartışacağız. Ardından dünyasını, hikayesini ve mekaniklerini de inceleyeceğiz. İncelemenin sadece son başlığı spoiler içeriyor ve hemen öncesinde bir uyarı var. Yine de dilerseniz hiç spoiler içermeyen tanıtım yazımızı buradan okuyabilirsiniz.

Gamedec Vaatler

1. “Birçok farklı dünyayı keşfetmek mümkün olacak“. Kısmen doğru. Gamedec bize gezebileceğimiz 10 farklı mekan sunuyor. 5 oyun dünyası, gerçek dünyadan 3 odacık ve 1 bölge, 1 tane de sanal mekan. Ancak bu mekanların bazılarında hareketlerimiz o kadar kısıtlanıyor ya da içerik o kadar az ki aslında bu sayıya 5 diyebiliriz. Yani Gamedec birçok farklı dünyanın varlığından bahsetse de bunlardan çok azını keşfetmemize izin veriyor. Çağrıştırdığı içerik zenginliğini sunamıyor.
2. “Hikaye aldığınız kararlar ile çok dallanacak“. Doğru. Hikaye gerçekten de karakter yaratırken seçtiğimiz geçmişten ve oyunu oynarken elde ettiğimiz meslekten başlayarak dallanıyor. Oyunun birçok sonu bulunuyor ve bunlardan hangisine ne şekillerde gidebileceğiniz oyun boyunca aldığınız neredeyse tüm kararlardan etkileniyor. Bu kararlar sorularınızı hangi sırada sormayı tercih ettiğiniz bile olabilir. Örneğin NPC’ler bir süre sonra sizinle konuşmamayı seçebiliyor ve arayüzde seçeneği bulunan sorularınızı soramamış olabiliyorsunuz.
3. “Dedektiflik oyunları için yeni bir çıkarım mekaniği ile geliyoruz“. Hayalkırıklığı. Dedektiflik oyunlarına aşina kimseler genelde tek bir doğru çıkarımın olduğu ve karakterimizin bu çıkarımı yapmaya zorlandığı lineer hikayelere alışkınlar. Ancak Gamedec’in çıkarım penceresi vadettiği gibi çığır açmıyor. Sherlock Holmes: Crimes & Punishments oyunundakine benzer bir çıkarım ekranı sunuyor. Burada yaptığı tek yenilik çıkarımı bir kez yapınca fikrimizi değiştiremiyor olmamız ve bunun hikayeyi etkilemesi. Ancak bu oyuncuyu daha da kısıtlayabiliyor zira karakterimiz “durum şu da olabilir bu da olabilir” gibi çatallanan bir düşünceye sahip olamıyor. Tek bir fikre takılıp kalan dar görüşlü bir bakış açısıyla devam ediyor.
4. “Oyun seçenekler konusunda size çok özgürlük verecek”. Kısmen doğru. Gamedec FRPseverleri heyecanlandıracak bir ibare eklemişti tanıtımına. Hikayelerini farklı farklı insanlara birçok kez masaüstü FRP oyunu olarak oynattıklarını yazmışlardı. Buna dayanarak oyuncunun yapmak isteyebileceği çoğu kararı kapsayan bir hareket özgürlüğü vaadetmişlerdi. Ancak bu özgürlük söz verilen kadar kapsamlı olmamış. Oyun akla gelecek bariz birçok aksiyonun üzerine birkaç da çılgın fikir eklemiş. Fakat yer yer aklımıza gelen çok basit bazı aksiyonlar bile seçeneklerde yer almıyor.

Cyberpunk Dünyalarda Dedektiflik

Oyun 22. yüzyılda ve Varşova şehrinde geçiyor. Varşova’ya dair bildiklerimiz ne yazık ki internet aramaları ve duyumlar ile sınırlı kalıyor. Zira oyun çıkıp kentte dolaşmanıza izin vermiyor, açık dünya oyunu değil. Varşova’da yalnızca sizi çağıran kimseler ile buluşacağınız yerlere ya da iki odalı evinize gidebiliyorsunuz. Evinizde oyunlara bağlanırken kullandığınız koltuğunuz var. Bu oyunlara dalmak Matrix‘e dalmak gibi. Yani tüm bilinciniz ve duyularınız gerçeklikten koparılarak sanal dünyanın verilerine bağlanıyor.

Oyunlara bağlanma şekli Matrix’i andırsa da farklı farklı dünyalara giderek oyun oynama ve bunun için kask, elbise gibi şeyler kullanma açısından Ready Player One‘ı anımsatıyor. Gamedec’te keşfedebileceğimiz 5 oyun dünyası var. Fakat yukarıdaki fragmanda ballandıra ballandıra anlatılan bu dünyaların çoğunu derinlemesine keşfedemiyoruz.

Ayrıca karakterimize bu oyunlar için elbise (skin), eşya ya da DLC gibi şeyler satın alabilme seçeneği veriliyor. Fakat bu seçeneğe basmak bir şey ifade etmiyor. Zira Gamedec içerdiği bu oyunların içeriğine kendimizi kaptırmamızı, onları ayrı küçük birer oyun olarak oynamaya devam etmemizi ya da oyunlardaki sanal karakterimizi özelleştirmemizi mümkün kılmıyor.

Paradise Beach

Reklamı: Yetişkin çöpçatanlık oyunu. Bu oyunda oyuncular avatarlarına diledikleri vücutları alarak kendilerini sanal romantizmin kollarına atabiliyor. Tabii ki bu avatarların görünüşlerini satın almak biraz tuzlu. Ancak oyunda maruz kaldığınız uyarıcıların direkt beyninizdeki nöronları aktive ettiğini unutmamak lazım. Bu da bu dünyada yaşadığınız her şeyi doğrudan gerçek vücudunuzda, gerçekmişçesine hissedeceğiniz anlamına geliyor. Haliyle bu dünyaya yaptığınız yatırım, karşılığını veriyor. Romantik ve ateşli bir gece deneyimlemek istemez miydiniz?

Aslı: Bu oyunda oynayamıyoruz. Paradise Beach’e yalnızca belli tercihleri yaptığımızda gidebiliyoruz. Gittiğimizde ise yalnızca diğer oyuncularla takip etmekte olduğumuz suçluya dair konuşup çıkıyoruz. Yani dedektifimiz, karakterimiz, bu oyunun bir parçası olamıyor. Kendisine bir eş bularak Paradise Beach’in tadını çıkaramıyor. Hatta önceden tanımadığı kimseyle konuşamadığı gibi reklamı yapılan skin’lerden de satın alamıyor.

Happy Hunting Grounds

Reklamı: Happy Hunting Grounds yasal bir oyun değil. Yalnızca macerayı seven, tehlikeden korkmayan oyuncular için bir oyun. Çünkü bu oyunun sinyalleri oyun kaskınızın ara yüzüne azaltılmadan gönderiliyor. Bu da acı, ağrı gibi duyguların engellenmediği anlamına geliyor. Dolayısıyla burada yaralanmak gerçek dünyada ölmenize sebep olabilecek denli ağır bir darbe yaratıyor zihninizde.

Aslı: Happy Hunting Grounds da bir parçası olabileceğimiz oyunlardan değil. Sadece 2-3 dakikalığına deneyimleyebileceğimiz bir ara sahne olarak yer alıyor. Aslında ana karakterin bu oyuna girmek için bir sebebi de yok. Bu açıdan bence sadece oyunda var olan sanal dünya sayısını arttırmak için eklenen bir başlık bu.

Twisted & Perverted

Reklamı: Cyberpunk temasından beklediğimiz tarzda bir yetişkin oyunu. Sanal dünyalar ve anonimliğin yetişkin içerikler ile buluşmasının kaçınılmaz sonu olan sapkın cinsel yönelimler ve cinayetler ile dolu bir oyun. Bu oyunun ayarları diğer oyunlardan farklı. Burada arayüz acı hissetmemize izin veriyor. Zira bunu talep eden çok fazla oyuncu var. Twisted & Perverted insan zihninin sapkınlığının sınırlarını zorluyor.

Aslı: Twisted & Perverted üstteki oyunlara göre çok daha fazla etkileşime geçebildiğimiz bir dünya. Yalnızca bir sokak ve bir binasını gezebiliyor olsak da çeşitli karakter ile tanışabiliyor, hatta birilerini öldürerek oyuna dahil olabiliyoruz. Dünya görsel açıdan NSFW diye geçen “zararlı” içeriklere sahip değil. Bu sebeple bu dünyanın asıl temasını grafiklerden ve betimlemelerden değil karakterlerin konuşmalarından ve oyunun reklamlarından alıyoruz. Bir de tabii bu dünyaya bizi getiren suçun içeriğiyle.

Harvest Time

Reklamı: Yeehaw! Harvest Time ücretsiz oynanan bir çiftçilik oyunu. Bir kovboy kasabasının yanında kendi toprağınızı satın alıp kendi çiftliğinizi kurabiliyorsunuz. Varşova’nın ve gerçekliğin karanlıkta kalan pis evlerinden kaçıp güneşin ve açık havanın tadını çıkarmak isteyen 22. yüzyıl sakinlerinin uğrak oyunu. Balkabağı ve böğürtlen yetiştirebiliyor, yer yer hazinelere denk gelerek çiftliğinizi dekore edebiliyorsunuz. Ayrıca insanlarla tanışabiliyor, onların dertlerine çözümler bulmaya çalışabiliyorsunuz. Çok susadıysanız bara gidip yabancıları sevmeyen kovboyların yanında viskiniz içebiliyorsunuz.

Aslı: Gamedec’in en tatmin edici sanal dünyası Harvest Time. Gerçekten de keyifli bir oyun dünyası olmuş. Ayrıca yalnızca Harvest Time’ın ilk haritasında (tutorial) işimiz olduğu için bölgenin sınırlı oluşu bizi diğer sanal dünyalardaki kadar rahatsız etmiyor. Keşke tüm dünyalar Harvest Time kadar çeşitli karakterlere, olaylara ve aksiyona izin verseydi. Ancak bu oyunun bile üzücü bazı kısıtlamaları var. Örneğin, çiftliğinize bir daha geri dönemiyorsunuz. Yani Gamedec hikayesi devam ederken dilediğinizce dönüp Harvest Time oynamak için kendinize tatil günü ilan edemiyorsunuz. Bu yüzden bu dünyayı bir kez terk etmek demek her şeyi geride bırakmak demek. Öte yandan çiftliğinizi geliştirirken de oyun sizi kısıtlıyor. İki ürün dışında diğer bitkiler için tohum alabilseniz de bunları ekemiyorsunuz. Etrafta inek olmasına rağmen inek sahibi olamıyor, süt sağamıyorsunuz. Yani Harvest Time’ı Gamedec’ten ayrı bir çiftlik oyunu gibi deneyimlemek mümkün olmuyor. Fakat sanal dünyaya ilk girdiğinizde size verilen izlenim tam olarak bunu yapabileceğiniz yönünde oluyor.

Knight’s Code

Reklamı: Knight’s Code samurayların olduğu bir MMORPG oyunu. Klasik MMORPG’lerden alışkın olduğumuz “bana şu materyalden 10 tane getir” görevlerine sahip. Bir klanın parçası olmak ve onlarla görevlere çıkmak için Knight’s Code kaçmaz bir fırsat.

Aslı: Harvest Time gibi bu dünya da birçok kişi ile konuşmak ve farklı görevler peşinde koşarak oyunu oynamaya izin veriyor. Fakat oyunun “cycle” mekaniği tüm tadımızı kaçırıyor. Zira biriyle konuşurken sorduğunuz her soru ya da etrafta tıkladığınız her materyal oyunun süresinin ilerlemesine sebep oluyor ve belli bir süre sonra oyun sizi bir yerlere gitmek zorunda bırakıyor. Haliyle görevleriniz, yapmak istedikleriniz, keşifleriniz yarım kalabiliyor. Ayrıca bu mekanik yüzünden insanlarla konuşmaya çekinir hale geliyorsunuz ki oyunun tamamen diyalog temelli olduğunu düşünürsek bu itici bir tercih.

Bu Gamedec’in muhtemelen yeterince test edilmediği izlenimi yaratıyor. Çünkü Knight’s Code’un bu mekaniğinden rahatsız olmuş tek oyuncu olmadığımı biliyorum. Bu mekaniğin oyunun hikayesine anlamlı ya da eğlenceli bir katkı yaptığını da düşünmüyorum. Haliyle Gamedec’in oyuncular ile yeterince test edilmediğini ve kaliteli geri dönüşler ile geliştirilmediği izlenimine kapıldım.

Diğer Oyunlar ve Dünyalar

Void Stars. Karakterimizin bilgisayarında yer alan, uzay gemileri ile savaşarak galaksiyi fethettiğimiz bir oyun. Fakat bu oyunla sadece bilgisayar ekranı üzerinden interaksiyona girebiliyoruz. Yani sanal dünyasına adım atamıyoruz. Bu oyunu listeye eklemiş olmamın sebebi çeşitli oyun incelemelerinde “galaksiler arası savaş yapmaya izin veren bir oyun dahi var” şeklinde yorumlara denk gelmiş olmamdı. Void Stars dünyasını keşfedebildiğimiz bir oyun değil.

Oyunların dışında kalan bir sanal mekan ve tabii ki bahsi geçen ama oynayamadığımız oyunlar da var.

Son olarak da Realium’da (gerçek dünyada) da Low City‘nin bir sokağı ve barını gezebildiğimizi de söyleyelim. Orası da güzel interaksiyonlara ve karakterlerle tanışmaya imkan veren bölgelerden. Bunun dışında gezebildiğimiz mekanlar çok küçük bölgelere ve çok sınırlı etkileşimlere sahip Realium odacıkları.

Hikaye

Gamedec hikaye anlatmak konusunda başarısız değil. Ana hikaye güzel bir bütün oluşturuyor. Fakat bunun nasıl sunulduğu acemice kararlardan biraz zarar görmüş. FRP oyunlarına önem verdiklerini söyleyen bir ekibin oyuncuların ne zaman sıkılarak göz devireceklerini daha iyi öngörebilmelerini ve bu kısımları geliştirmelerini beklerdim.

Ana hikayeyi bilim kurgu hikayelerine çok hakim olan kimseler klişe bulabilirler. Ancak başarısız bir hikaye anlattıklarını söyleyemeyiz. Gamedec, cyberpunk temasını çekici bulan ama onun içinde yüzmemiş kimseler için muhteşem bir hikaye anlatmayı başarmış. Oyun oynamayı seven ve farklı dünyalarda oyun oynama fikrini eğlenceli bulan kimseler için de eğlenceli gelecek ögeler yerleştirmeyi başarmış. Dedektiflik açısından da bilgi toplama ve çıkarım yapmayı genelde keyifli hale getirmiş. Özellikle de ahlaki açıdan gri bölgelerde kalan kararlar almak zorunda kalmak oyunun tekrar oynanabilirliğini arttırmış.

Yer yer bilgi akışı ve karakter ile oyuncunun neleri bilip bilmediği gibi noktalar karmaşıklaşıyor. Öğrenmediğimiz bilgilere ihtiyaç duyduğumuz bölümler ya da oyuncu olarak öğrenmediğimiz halde çıkarım penceresinde ortaya çıkarak bize “bu kadın böyle biri miymiş?” diye sürpriz yapan maddeler bulunabiliyor. İki kez de sıkılıp çözmek istemediğim puzzle’ların ortasında buldum kendimi. Bu bulmacalar oyuna pek bir eğlence katmadığı gibi hikaye akışını da tıkamışlardı.

Codex ve Terim Kalabalığı

Gamedec anlattığı hikaye ve yarattığı dünya ile bizi güzel bir maceraya davet ediyor. Ama aslında bize çok yabancı olduğumuz bir senaryo ya da dünya anlatmıyor. Önceden de söylediğim gibi Ready Player One ya da Matrix gibi sanal gerçekliğe bağlanma hikayelerinden bildiğimiz ekipmanları içeriyor. Fakat bunlara yeni terim adları üretmeyi tercih etmiş. Cyberpunk temasından alışkın olduğumuz vücuda sahip olmayan bilinçler ya da insan gibi davranan AI’lara da sahip, bunlara da kendince yeni isim vermiş. Bu böyle sürüp gidiyor ve oyunda birçok yeni tanıtılan kelime olmaya başlıyor. Bu kelimelerin ne anlama geldiğini takip etmek yer yer zorlaşabiliyor. Zira karakterler gerçekçi bir şekilde günlük hayattan aşina oldukları bu kelimelerle dolu cümleler kullanıyorlar.

Geliştiricilerin bunun için bir çözümleri var: Codex. Codex, oyunda karşımıza çıkabilecek karakterler, mekanlar, örgütler ve teknolojilere dair bilgiler içeriyor ve oyunda ilerledikçe bu bilgiler güncelleniyor ve artıyor. Ancak Codex’i okumak zorunda kalmak eğlenceli değil! Ben hikayeyi öğrenmeyi, karakterleri dinlemeyi seviyorum ama açıp ders kitabı gibi Codex okumak daha itici hissettiriyor. Hele ki Codex’in aynı konu hakkındaki sayfaları karışık sırayla teker teker açılıyorsa. Hepsi tamamlansın öyle okuyayım derseniz de oyunun sonuna kadar karakteri öğrenememiş oluyorsunuz. Kaldı ki oyun siz sürekli Codex’i okuyorsunuz diye varsayıyor ve çıkarım pencerenizde nadiren de olsa “Ben bunu nereden öğrendim ya?” dedirten bilgiler çıkabiliyor.

Codex konusunda bir diğer sorun ise zamansız açılan sayfaları. Örneğin, oyun dünyalarında sıkışıp kalmış kimselerin kurtarıcısı gamedec’lerin birini bağlı oldukları makineden nasıl ayırabileceğini bilmesini beklersiniz, değil mi? Buna ihtiyaç duyduğunuzda Codex bu bilgiyi içermiyor. Ancak bu olayın üzerinden bolca vakit geçtikten sonra, nedense, codex’inizde bunun nasıl yapılacağını anlatan detaylı bir sayfa çıkıyor. Keşke karakterin oyuna başladığımızda bildiği her şey zaten açık olsaydı Codex’te ve yalnızca yeni öğrendiğimiz bilgileri defterimize kaydediyor olsaydık. Bazen oyun karakterin internet araştırması yaptığını da varsayıyor. Keşke bunları da gerçekten biz oyuncu olarak açıp yapsaydık da Codex otomatik olarak kendisini güncellemeseydi.

Bu kadar eleştirmiş olmama rağmen Codex’in içeriğinin gerçekçi yazıldığını söylemeden geçmeyeyim. Codex sayfaları internetten bulunan röportaj, inceleme ve benzeri yazıları içeriyor. Yani sözlük ya da ansiklopedi gibi değil. Bu oyunun gerçekçiliğini arttırıyor. Hatta bize dünya hakkında daha fazla bilgi veriyor.

Karakterler

Oyunda hem ana karakter hem de diğer karakterler derinliğe sahip değiller. Tabii güzel hikayeler ve görevler ile size gelebiliyorlar. Hatta çoğunun yaptığı yorumlar ve öne çıkan özellikleri eğlenceli gelebiliyor. Ancak size eğlenceli gelecek o sözleri söyleyecek kimseler olmak dışında bir geçmişleri ya da kişilikleri varmış gibi görünmüyor.

Hikaye odaklı olan her anlatımın derin karakterlere sahip olması gibi bir kural yok. Ancak bunun göze batmasının sebebi Gamedec’te hikayenin ve karakterlerin güzel yazılmasının ne kadar önemli olduğuna dair konuşan bir yan karakterin eklenmiş olması. Yani oyunlarına kendilerinin yapamadığı bir şeyi talep eden bir NPC koymuşlar. Bu da niyetlerinin iyi olduğu ancak becerilerinin ya da zamanlarının yetersiz kaldığı iması taşıyor. Belki de o NPC olmasaydı karakterlerin derin olmayışı oyunda dikkat çekmeyecekti bile. Zira Gamedec Broken Roads ya da Disco Elysium‘un aksine derin iç dünyalara sahip karakterler vadeden bir cRPG değildi.

İlişkiler

Gamedec bazı konuşmalarda karşımızdaki karakterin bizim karakterimize olan tavrının nasıl etkilendiğini gösteren bir pencere açıyor. Bu pencereden karakterin bize ne kadar güvendiği ya da ne kadar ters düştüğünü görebiliyoruz. Ağzımızdan çıkan her cümle de bu ilişkinin dengesini değiştiriyor. Bu durumlarda ne söyleyeceğimizi doğru seçme imtihanı oyuna güzel bir heyecan katmış. Genelde bu pencerelerde bahsedebileceğimiz konular da çok çeşitlendirilmiş. Ayrıca yanlış yaptın, kaybettin ve oyun bitti gibi bir sona getiren seçimler de olmuyor bunlar. Yalnızca karakterin sizinle konuştuktan sonra neler yapacağını ya da size ne kadar yardımcı olacağını değiştiriyor.

Yetenek Puanları ve Meslekler

Elde ettiğimiz yetenek puanları dört farklı grupta toplanıyor ve bunları aldığınız kararlar ya da nasıl konuştuğunuz etkiliyor. Örneğin zeka yetenek puanını mantıklı kararlar alarak kazanabiliyorsunuz. Sosyal yetenek puanını ise insanlara yardımcı olarak. Bu oyunda rol yapmanın önemli olduğunu gösteren bir mekanik. Ancak yetenek puanlarını harcayarak aldığımız meslekler bunlardan bir kombinasyon yaratmamızı gerektiriyor. Yani sürekli mantıklı konuşan bir karakter olursanız yaratıcılık ya da yok edicilik puanı almakta zorlanıyorsunuz. Bu sebeple ben kendimi yer yer hiç istemediğim ve tercih etmediğim halde, mesleğimi ilerletebilmek adına insanları tehdit ederken buldum. Çünkü tehdit etmenin açacağı puan tipine Admin olmak için ihtiyacım vardı.

Yetenek puanlarının rol yapma tarzına göre elde edilmesi ve mesleklerin bu şekilde açılmasını sevmiş olabilirsiniz. Bence de güzel, ancak keşke mesleklerin bu puan ihtiyaçları daha iyi dağıtılmış olsaydı da yapmakta olduğum rolü bozmasaydım. Zira meslekler hikayenin nasıl ilerlediğine çok ciddi katkılar yapabiliyor. Karakterimizin diyaloglarını ve alabileceği aksiyonları çok farklı yerlere götürebiliyor.

Oyundaki Hatalar (Buglar)

Oyun Lehçe yazılmış ve İngilizce’ye çevrilmiş. Ancak bu çeviri yer yer yanlış yapılmış ve anlamsız cümleler ortaya çıkmış. Bazen ise eksik çevrilmiş ve konuşmalar ya da Codex sayfaları Lehçe kalmış. Bu çok dile getirilen bir problem olduğu için geliştiriciler cevap vermişler ve en kısa zamanda bu sorunu çözeceklerini söylemişler.

Gamedec ile ilgili o kadar dile getirilmeyen hatalardan biri ise oyunda bazı konuşma seçeneklerine tıklamayı tercih ettiğinizde konuşmayı devam ettirecek olan “Continue” (devam et) düğmesinin işlevinin atanmamış olması. Oyun konuşmayı devam ettirmediği gibi sizin bu konuşmadan çıkabilmenize de olanak sağlamıyor. Autosave sadece harita değiştirince alındığı için kendinizi bazen yarım saattir yaptığınız şeyleri devam etme tuşu çalışmadığı için sil baştan yapar halde bulabiliyorsunuz. Bunun yanısıra yer yer konuşma yerine o konuşmada ne çıkacağını gösteren kodu görüyoruz. Bu da son derece acemice bir hata ve oyunun yeterince test edilemediği görüşümü destekliyor.

Bir diğer hata ise sanal dünyada gezerken haritadan düşebilmemiz veya bazı bölgelerde takılıp kalabilmemiz. Bu hata benim başıma iki kez geldi. Hiç keyifli bir deneyim değildi. Zira bu sanal dünyanın olayı deneme yanılma yöntemiyle bir labirentten çıkan doğru yolu bulmak. Arada oyunu kaydetmiş olsanız bile hangi yolu seçip nereye gittiğinizi doğru sırasıyla hatırlamak çok zor. O yüzden zaten eğlenceli olmayan bir bulmacanın ortasında bir de hatadan dolayı bulmacanın geçmiş olduğunuz kısımlarını tekrar baştan oynamak zorunda olmak çok ağır. Bu durumlardan bir tanesinde oyunu karakterin takılı kaldığı durumdayken kaydedip yeniden yüklemek ilerlememi silmeden beni haritanın başka bir yerine attı. Benzer bir şey yaşarsanız bunu deneyebilirsiniz.

Gamedec Ekibi

Anshar Studios Polonyalı bir bağımsız oyun firması. Gamedec projelerinde de 25 kişi çalışmış. İlk tasarımlarının kart oyunu şeklinde olduğunu söyleyen ekip, sonradan izometrik RPG’yi tercih etmiş. Bu fikirleriyle 50 bin dolar hedefleyerek Kickstarter başlatmışlar ve 36 saatte 171 bin dolar toplamışlar. Yani fikri duyan herkesi heyecanlanmış.

Every case was played as a pen & paper scenario with a wide variety of people to ensure we thought through many possible outcomes and approaches.

Bütün görevler çok farklı çevrelerden kişilere masaüstü FRP oyunu olarak oynatıldı. Böylece senaryoda mümkün olan birçok sonuç ve yaklaşımı kapsamayı garantiledik.

Anshar Studios

Gamedec aslında Marcin Sergiusz Przybyłek tarafından yazılmış romanlardan esinlenmiş. Yazar, oyunun senaryosu için de ekip ile birlikte çalışmış. Bazı diyaloglar ve Codex sayfaları bizzat onun elinden çıkmış. Anshar Studios oyun ile kitapların popülerliğinin artacağını öngörerek kitapların İngilizceye çevrilmesine de önayak olmuş. Romanlar oyundaki ile aynı dünyada geçse de başka karakterler ile başka bir hikaye anlatıyor. Ne oyunun ne de romanların Türkçe çevirisi de henüz yok.

Ekip seslendirmelere bütçe ayıramadıklarını itiraf ediyor. Müzik seçimlerinde cyberpunk temasının elektronik müzikleri yerine noir havada parçaları tercih etmişler. Oyunun müzikleri için 4 farklı besteci ile çalışmışlar ve bunlardan biri Marcin Przybyłowicz. Marcin Przybyłowicz’i Witcher 3 ve Cyberpunk 2077’nin müziklerinde de çalışmış bir sanatçı olarak biliyoruz.

Geliştiriciler ilerleyen günlerde oyuna DLC yaratmayı da planlıyorlar.

Kapanış

Oyunu oynamak genel olarak keyifli ancak hem bug’lar hem de ender de olsa çözmemiz gereken tatsız bulmacalar bazen bu keyfi kaçırıyor. Oyuncuya neyin eğlenceli, neyin sıkıcı geleceğinin öngörülememiş olması açısından da acemice yazılmış bir oyun izlenimi yaratıyor. Fakat oyunun hikayesinin bu denli dallanabiliyor olmasına da çok özen gösterilmiş. O açıdan bir acemilik olmadığı gibi oyunun bu konudaki başarısından ustalık olarak bahsedebiliriz.

Codex sisteminin değiştirilmesi gerektiğini düşünüyorum. Zira oyunlarda hikayeleri takip etmeyi seven oyuncular dahi oyuna aşık olmadığı sürece codex’in tamamını okumaya hevesli olmayabilir. Oyunu bir kez bitirmek yaklaşık 15 saat sürüyor. Fakat oyun hızlıca bitirilmez ve araya zaman girerse öğrendiğimiz terimlerin unutulması ve oyunun diyaloglarının anlaşılmasının güçleşmesi muhtemel.

Spoiler Uyarısı

Gamedec’i henüz oynamadıysanız okumayı burada bırakmanızı tavsiye ederim. Zira yazının devamı oyunun sonuna dair fikir vererek sürprizleri bozabilir.

Oyunun hikayesinin popüler birçok filmden etkilendiğini görebiliyoruz. Matrix, Dark City, The Thirteenth Floor ve Ready Player One bunlardan bazılarıdır muhtemelen. Bu sebeple oyunun sürprizli sonu bende şaşkınlık yaratmaktan ziyade “Bu konsepti mi kullanmışlar? E, iyi” gibi bir onaylama durumu yarattı yalnızca. Neyse ki karakterimin verebileceği tepkilerden biri de buna şaşırmamaktı.

Harvest Time’da “oyun eskiden zordu, patch’le tüm keyfini bozdular” gibi yorumlara denk gelmek çok keyifliydi bence. Ayrıca oyunu oynayan kimselerin tüm gün tarlada çalıştıktan sonra oyundan çıkıp Realium’da kas ağrıları çekmelerini de çok güzel buldum.

Hacker’lık ile ilgili tüm meslekleri almış olmama rağmen Low City’nin bir barında dandik bir kapının kilidini geçemiyor olmam gibi şeyler Gamedec’in vadettiği o çeşitli aksiyonların kısıtlandığı yerlerden biriydi. Bir diğeri ise oyunun sonunda 314 ile konuşurken “iyi de simülasyonda olduğumuzu bilmediğimiz sürece mutluyduk?” diye karşı çıkamıyor oluşumuz. Benzer şekilde hacker yeteneklerimize rağmen bedenimizin kontrolünü kaybedebiliyor olmamız.

İnsanların tamamının gerçek Realium’a dönmesinin sakıncalarından en büyüğünün gerçek gerçekliğin bu insanların ihtiyaç duyacakları kadar kaynağa sahip olmaması da bence güzeldi. Yani günümüzde oyun oynamak bir lüks. Ancak Gamedec bize gerçekliği yaşamanın yalnızca zenginlerin sahip olabileceği bir lüks olduğu distopik bir düzen betimliyor.