Ergenliğin Komik Ve Bir O Kadar Da Korkunç Hikayesi – Big Mouth İncelemesi
Netflix‘in son dönemlerde yayınladığı birçok film ve dizi (Death Note, Defenders ve niceleri) umduğumuz, daha doğrusu olmasını arzuladığımız kadar kaliteli olmuyor.
Bu durumun oluşmasında beklentilerimizin önceki yapımlarla ve reklamlarla yükseltilmiş olmasının çok büyük etkisi olduğunu düşünüyorum. Ancak Netflix orijinal yapımları arasında kalitesinden neredeyse hiç taviz vermeyen bir kategori var: “Yetişkinlere yönelik çizgi filmler”.
Bu kategoriyi uzun uzun anlatmaya gerek yok çünkü ismi hemen hemen her şeyi anlatıyor ve toplamda 5 tane yapımı içeriyor: BoJack Horseman, F Is for Family, Castlevania, Neo Yokio ve Big Mouth (Henüz izlemediğim Neo Yokio dışındaki 4 yapımı da şiddetle tavsiye ederim). Bu yazıda ele alacağım Big Mouth ise 29 Eylül’de yayınlanarak bu kategorinin son üyesi oldu.
Nedir Bu Big Mouth?
Big Mouth; Nick Kroll, Andrew Goldberg, Mark Levin ve Jennifer Flackett tarafından Netflix için yaratılan 10 bölümlük bir çizgi film serisi. Serinin; içerdiği dil, cinsellik ve şiddet nedeniyle çocuklar için uygun bir yapım olmadığını belirtmekte fayda var.
Seri, bir arkadaş grubunun çocukluktan ergenliğe geçiş yaparken yaşadıklarını anlatıyor. Böyle söylediğim zaman aslında kulağa pek de ilgi çekici gelmediğini kabul etmeliyim ancak ergenliğe girmekte olan kahramanlarımız bu süreçte yalnız değillerdir. Çünkü en yakın dostları ve aynı zamanda da en büyük düşmanları olan “Hormon Canavarları” da yanlarındadır. Bu canavarlar sayesinde hemen hemen her şeyi cinselliğe bağlamaktadırlar.
Big Mouth‘u hakkında hiçbir fikrim ve doğal olarak da beklentim olmadan izlemeye başladım ve ilk bölümünden itibaren çok büyük zevk aldım. Çoğu sahnesinin beni kahkahalara boğduğunu söyleyebilirim. Ancak yapımın dili ve mizah anlayışı birçok kişi için rahatsız edici de olabilir çünkü yoğun bir şekilde ergenlik ve cinsellik üstüne dönüyor hikaye. Bunu yaparken de fazlaca cesur olduklarını belirtmem gerek.
Neden Komik ve Neden Korkunç?
Big Mouth, tam olarak bir absürt komedi. Özellikle hormon canavarlarının işe dahil olduğu zamanlarda hikaye neredeyse fantastik bir hal alıyor. Yapımın birçok açıdan Family Guy’a benzediğini söyleyebilirim ki yapımcılarından Andrew Goldberg, çok sayıda Family Guy bölümünün de senaryosunu yazmış bir isim.
Ergen karakterlerimiz oldukça sıradan hatta “loser” olarak adlandırılan tipler. Ancak hormon canavarları yüzünden aptalca ve komik durumlara girmek için birbirleriyle yarışıyorlar neredeyse. Bu da yapımın konu ve espri bulma konusunda zorluk çekmemesini garanti altına alıyor. Dizinin birçok sahnesinde ünlü isimlere ve eski filmlerle dizilere yapılan göndermeler de işin tuzu biberi konumunda.
Dizinin korkunç yanı ise, aslında anlatılanın bir yandan da bizim hikayemiz olması. Hepimiz onların geçtiği yollardan geçtik ve hissettiklerine benzer şeyler hissettik. Karakterlerimiz aslında birer çocuk ve içlerinde daha önce varlığını bile bilmedikleri bir canavara ev sahipliği yapıyorlar. Yaşadıkları korkuları, sevinçleri, çekingenlikleri, arzuları, öfkeleri, hayalleri ve hayal kırıkları eminim belli noktalarda size de tanıdık gelecektir.
Son Sözler
Big Mouth‘un sevmediğim tek yanı ise Koç Steve karakteri oldu. Bu karakterin sahneleri birkaç bölümden sonra komik değil sadece rahatsız edici olmaya başladı ve hikayeye de gerçek anlamda bir katkı da bulunmadı. Eğer Koç Steve karakteri yapımdan tamamen çıkarılmış olsaydı bile herhangi bir eksikliğini hissetmezdim.
Big Mouth‘un Rick & Morty‘nin bittiği şu dönemde, çizgi film sevdalısı bünyeme ilaç gibi geldiğini söyleyebilirim. Eğer Family Guy, South Park, BoJack Horseman ve F Is for Family tarzında ve çerezlik bir yapım arıyorsanız, Big Mouth tam size göre. Ayrıca çok kısa sürüyor, yani 2-3 günde tüm bölümlerini izleyebilirsiniz. Toplamda 10 bölümden oluşuyor ve her bölümü de sadece 25 dakika civarında.
