Die: Oyun Yöneticisinin Attığı Zardan Korkmakta Haklısın – Die Çizgi Romanı İncelemesi
Die (zar), kendi FRP sistemlerini yaratarak oynadıkları oyunla gerçeklikten tamamen kopan ve 2 yıl sonra travma yaşamış şekilde gerçekliğe dönen altı gencin hikayesini anlatan bir çizgi roman serisi. Seri Presstij Kitap sayesinde nihayet Türkçe olarak da satılıyor.
Hem FRP hem de çizgi roman severlere aynı anda hitap eden hikayenin ilk 5 sayısını içeren cilt artık Türkçe. Çizgi romanın serisi hâlâ devam ediyor. Ancak devam eden seri okumaktan çekinenlerin korkmasına gerek yok. Eylül’ün sonunda çıkacak olan 20. sayı ile seri tamamlanacak. 20’lik bir zarın etrafında dönen bir hikaye için 20 sayılık bir seri. Hiç fena değil, değil mi?
Bu incelememiz ciltte bulunan 5 sayıdan yalnızca ilki için spoiler olarak algılanabilecek şeyler içeriyor. Diğer sayıların incelemesini çok üstü kapalı yapıyoruz. Dilerseniz ilk sayıyı İngilizce olarak Image Comics’in resmi sitesinden okuyabilirsiniz.
Die – Konuya Genel Bakış
6 kişilik bir grup arkadaş Ash ve Solomon adlı iki arkadaşlarının aynı güne denk gelen doğum günlerini kutlamak için buluşurlar. 16. yaş, balon ve şapka partileri için çok büyük, alkol ve dağıtmak için ise çok küçüktür. Bu sebeple bu günü FRP oynayarak kutlamaya karar verirler. Solomon’un kendi yarattığı sisteminde her bir karakter 20’lik setin içinde bulunan zarlardan sadece birine sahiptir ve yalnızca onunla oynayabilir.
Hepimiz ilk FRP karakterini yaratan kişilerin şu tip sorularına aşinayız: “Ben Matrix’teki Neo gibi bir şey olabilir miyim? Ben kan görünce bayılan vampir olmak istiyorum, olur mu?”. Kahramanlarımız da çok benzer şekilde, gelişigüzel yazılmış bu sistem için gelişigüzel düşünülmüş karakterler yaratıyorlar.
Ash: Diktatör bir kadın olmak istiyor. 4 yüzlü zar kullanıyor.
Chuck: Düzgün bir karakter yaratamayacak kadar ahmak. Öylesine takılmak, akışına bırakmak istiyor. Hiçbir özelliği olmayan 6 yüzlü zarı hak ediyor.
Matt: Keder Şövalyesi. Hissettiği keder ve hüznü başkalarına aktarmayı karşısına çıkabilecek tüm kötüler için yeterli bir ceza olarak görüyor. 8 yüzlü zar kullanıyor.
Angela: Cyberpunk’lı şeyleri çok seviyor. O yüzden Cyberpunk güçleri olan robotumsu bir karakter oynamak istiyor. 10 yüzlü zar kullanıyor.
Isabelle: Tanrılara hizmet eden bir savaşçı olmaktansa Tanrıların hizmet ettiği bir savaşçı olmak istiyor. Tanrıbükücü. 12 yüzlü zar kullanıyor.
Solomon: GM. Grandmaster. Oyun yöneticisi. Hikaye anlatıcısı. Zarlardan en zar olanını, 20 yüzlü zarı kullanıyor.
Ancak olaylar bir anda Jumanji’ye dönüşüyor. Kahramanlarımız oyun oynamak için hayal ettikleri bu dünyada 2 yıl boyunca hapis kalıyorlar. Fakat, kurtulup gerçek dünyaya dönmeyi başardıklarında Solomon’un onlarla dönemediğini fark ediyorlar. Oyunu tekrar oynamak için cesaretlerini toplamaları 25 yıllarını alıyor. Peki Solomon hâlâ yaşıyor mu?
Esinlenmeler ve Göndermeler
Çizgi romanın hikayesi ister istemez popüler bazı eserleri akla getiriyor. Stranger Things‘in ilk sezonunda çocukların oynadığı oyundaki Upside Down’a çok benzeyen bir evren içlerinden birini yutmuştu. Jumanji oyunun içinde yıllarca hapsolma temasında akla ilk gelen eserlerden biri. Keza çocukluklarında savaşıp kurtuldukları bir kabusa 25 yıl kadar sonra geri dönmek de Stephen King’in IT (O) romanını anımsatıyor.
Serinin yazarlarından Kieron Gillen seriyi gotik bir Jumanji diye özetliyor. Serinin diğer yaratıcısı Stephanie Hans da Stephen King hayranlığını gizlemiyor. Hikayeyi okumaya devam ettikçe aklımıza ilk gelen eserlerin yanı sıra popüler kültürün birçok ögesine göndermeler yapıldığını görüyoruz. Tolkien ve D&D’nin adı geçmeden bir FRP masasından kalkmak zaten ayıp olurdu.
İnceleme: Övgüler
Çizgi romanın çizimlerinde kullanılan çizgiler sahnelere göre değişkenlik gösteriyor. Örneğin, resmedilen karakterin aklı duygularıyla bulanmışsa dış hatlarını çizen çizgiler bulanıklaşıyor. Karakterin zihni son derece net olduğundaysa çizimde kenarlar ve köşeler de netlik kazanıyor.
Hikaye FRP oynamaya dair genel eğilimleri güzel yansıtmış. Örneğin, doğum günü partisinde oyun ilk başladığında o an kendisini üzen gerçeklerden uzaklaşmak için oynayan en az iki karakter var. Bu karakterlerin kaçmaya çalıştıkları gerçeklikten taşıdıkları olumsuz duygularla yüzleşmelerine de tanık oluyoruz.
İkinci cildin kapak sayfasına Die hikayesi ile çok uyumlu bir alıntı var.
Kurallar mı? Ne kuralları?
Az önce oynadığı oyunun kurallarının bir kopyasını isteyen Gary Gygax’e David Anderson’ın cevabı
İkinci sayıdan itibaren yer yer bahsi geçen küçük anlatılar da hikayeye güzel bir renk katıyor. Karakterlerimizin geçmişini öğrenmek FRP’de seçtikleri güçlerin sebeplerine ışık tutuyor. Zaman zaman karakterlerin GM’in yarattığı dünyayı eleştirdiklerini görebiliyoruz. Kendileri ile konuşan NPC’ler ile konuşmayı bırakıp GM’e hitap ederek konuşmaya başlamaları FRP geçmişi olanları gülümsetiyor.
İnceleme: Minik Eleştiriler
İkinci sayıda okuyucu için bir puzzle var diyebiliriz. Ben okur olarak çizgi romanı kenara bırakıp puzzle çözmüş olmaktan eğlendim. Ne yazık ki puzzle’ı çözünce bulduğunuz şey İngilizce kalmış. Bunu çevirmene minik bir eleştiri olarak yazmak ne kadar adildir bilmiyorum. Eğer ki sonucu tercüme programına yerleştirmeyi de puzzle’ın ikinci adımı sayarsak aslında eleştirilesi bir şey kalmıyor ortada. İki bağlaçta da yazım hatası vardı. Bunlar dışında Türkçe çeviriye dair eleştirebileceğim bir şey yok.
Ben oynadıkları FRP’den gerçek dünyaya dönmek için sağlamaları gereken koşulu beğenmedim. Çünkü çizgi romanda geçen diğer anlatılar FRP ile uyumluyken bir FRP oyununun bitmesi için gereken koşul FRP gerçekleri ile örtüşmüyor.
Son olarak da şunu eleştirebilirim ki ilk 5 sayı içinde orijinal diyebileceğimiz sadece tek bir fikir vardı. Evet, hikaye anlatımı güzel. Çizimler de çok hoş. Çizgi romanı okumak da kesinlikle eğlenceli bir deneyim. Fakat fikirler açısından hikaye, güzel bir kolaja benziyor.
Yine de devamındaki 5 sayıyı içeren ikinci cildi merakla bekliyorum.
Okumak isteyenler kitabı buradan sipariş verebilirler.
