Dünyaya Karanlığın İçinden Bakın – No70: Eye of Basir İnceleme

Ha çıktı, ha çıkacak derken sonunda yüzümüz güldü! Heyecanla beklediğimiz, bağımsız Türk yapımcıları Oldmoustache Gameworks tarafından çıkartılan korku oyunu No 70: Eye of Basir oyununa kavuştuk! Aylarca kendinden bahsettiren oyunu erkenden oynama fırsatı bulduğum için gayet mutluyum ama… Ama üzülerek belirtiyorum ki, bu incelemede bir çok “ama” karşınıza çıkacak. Nedenini gelin beraber tartışalım.

No 70: Eye of Basir

Öncelikle nedir bu No 70: Eye of Basir derseniz eğer bulmaca ağırlıklı bir korku, macera oyunu. Erhan ve Aras adında iki kardeş, küçük yaşlarındayken on yıl boyunca babaannelerinin evinde paranormal olaylar yaşıyor. 20 yıl sonra artık takvimler 2016 senesini gösterdiğinde başarılı bir arkeolog olan Erhan, babaannesinin odasında gizemli bir sandıkla ilgilenmeye başlıyor. Evde daha önce fark etmediği odalar ve yazıtlar bulan Erhan, bir süre sonra ortadan habersiz bir şekilde kayboluyor. Kardeşi Aras ise abisinin izlerini takip etmeye karar veriyor ve gizemler tek tek çözülmeye başlıyor.

Buradaki “No 70” gerçekten de oyunun görsel tasarımcısı Volkan Demir’in, küçüklüğünde tuhaf olaylar yaşadığı babaannesine ait olan evinin kapı numarasıymış. Eye of Basir ise, Basir adı verilen bir mercek. Merceğin ismi ise Allah’ın 99 isminden biri olan ve her şeyi gören anlamını taşıyan el-Basîr’den geliyor.

*Hafiften bir spoiler uyarısı* Bu mercekle etrafa baktığınızda dünyayı paranormal bir çerçeveden görmeye başlıyorsunuz. Normalde görünmeyen cesetler, gizemli yazılar, ayak izleri… *Spoiler sonu*

Oyun Farkını Koyuyor Çünkü…

Tür

Son dönemlerde çıkan Outlast tarzı korku oyunlarında genelde elimizde bir silah, peşimizde onlarca canavar ile yaldır yaldır koşarken bu oyun çok güzel şekilde “Öhm, bir saniye. O öyle olmaz, böyle olur.” diyerek her saniye gereksizce ekrandan bir şeyler sıçraması yerine gerek atmosferi, gerek bulmacaları, gerek ise müzikleriyle tüylerinizi ürpertmeyi başarıyla sağlıyor.

Ses/Müzik

Her seferinde belirtiyorum belki ama bir korku oyununun çok büyük bir kısmı müzikler ve sesler oluşturur. Bu konuda oyunun ses/müzik tasarımcısı Tevfik Emre‘yi de ayriyeten tebrik etmek lazım, özgün yapımlarıyla tüm kültürleri başarıyla harmanladığı müzikler ve yerinde kullanılan başarılı ses efektleriyle kendini bayağı bir öne çıkarıyor oyun.

Bulmaca

Oyundaki en büyük düşman beyniniz. Bulmacalar sizi alt etmek için beklerken, bazen dakikalarca aynı yerde dönüp duruyorsunuz ve sürekli başka bir bulmaca karşılıyor sizi, bulmacayı çözemediğiniz takdirde ise bölümü atlamanız mümkün değil. Bu konuda biraz odadan kaçış oyunu tadını vermeye başlıyor ilk bölümde. Bulmaca konusuna diğer alt başlıkta değineceğim için şimdilik pek bir şey demiyorum.

Grafik

Oyun Unreal Engine ile tasarlanmış, oyunun ilk çıkan tanıtım bölümünü izlemiş ve sonrasında çıkan tek bölümlük halini de oynamış biri olarak rahatlıkla söyleyebilirim ki her seferinde kendilerine çok daha fazla şey katmışlar. Oyunun ilk sunulduğu hali ve şu anki hali arasında görüntü olarak gerçekten uçurum var. Yıkık dökük binalar, ölü gibi bakan mankenler, bazen sizi izler gibi duran tablolar bazense tüm çıplaklığı ile doğa sizi atmosfere çekiyor. Ama yine diğer alt başlıkta bu konu ile ilgili söyleyeceğim şeyler de var, bitmedi.

Seslendirme ve Dil Seçenekleri

Oyunu benim Sürekli Dizi’den (Regular Show) tanıdığım ama genelde Deadpool seslendirmesi ile bilinen başarılı ses sanatçısı Harun Can seslendirmiş ve oyun tamamen Türkçe seçeneklerle oynayabiliyor. Ayriyeten İngilizce’de hem seslendirme hem altyazı; Almanca, Basitleştirilmiş Çince ve Fransızca’da da altyazı seçenekleri mevcut. İngilizce seviyesi iyi olmayan arkadaşlar gönül rahatlığıyla oyunu Türkçe oynayabilirler.

Türk Motifleri

Gerek müziklerinde gerekse de mekan tasarımlarında Türk motifleri çok güzel yerleştirilmiş. Hem sıkmayacak hem de atlanmayacak güzel detaylar. Oyunun başlarında Türk motiflere denk gelirken sonradan baktım ki sadece Türk motifleri değil İslam dini ile ilgili birçok şey de barındırıyor oyun. En basitinden Basir’in tılsımlarında bunu görebilirsiniz.

VR Desteği

Son dönemlerde VR teknolojisi aldı başını gidiyor, yeni çıkan bir oyunu da VR’dan mahrum etmek olmazdı. Ve VR için geliştirilmemiş bir oyunu tekrardan ona uygun hale getirmek gerçekten zor bir iş. Ama görüyorum ki gayet başarıyla bu işin üstesinden gelmişler. HTC Vive desteği sayesinde, bu gerilimi doruklarda yaşamak mümkün.

Hikaye

Yeni çıkan oyunların hikayelerinden bahsetmeyi çok sevmem, alıp oynamak isteyen birçok insan vardır eminim ki. Ama hikayenin değişik bir çekiciliği var diyebilirim. Oyunun yüzde ellilik diğer kısmını güzel bir şekilde üstleniyor. Oyun içinde sadece iki karakterle sınırlı kalmayıp birçok insan tanıyoruz.

Oyunun “Ama” Kısımları

Hem Severim, Hem Döverim…

Oyun içinde gözüme batan birçok nokta var. Hani sen değil miydin “Hatalar her zaman yapılır, önemli olan bunları fark edip kendini o noktada geliştirmek.” diyen diyebilirsiniz. Fakat bu seferki şeyler gerçekten çok canımı sıktı.

Işıklandırma

Başta oyunun “Ayarlar” kısmı çok yetersiz. Sadece oyunun ekran boyutunu değiştirebildiğiniz, çözünürlüğü yüksek veya düşük olarak değiştirebildiğiniz ve dil seçebildiğiniz üç kısım var. E ne olacak bundan demeyin. Bu oyun hep aynı ortamda, aynı ekranlarda oynanılmayacak sonuçta. Tamam anlıyorum “Karanlığa bakmak ile onu görmek aynı şey değildi.” diyorsunuz ama en azından görseydik. Ayarlar kısmına bir aydınlatma kısmının konulması şarttı diye düşünüyorum. Oyun içindeki ışıklandırma gerçekten berbat. Özellikle de ikinci bölümü oynarken bazı yerlerde ekranımın parlaklığı açık olmasına rağmen körlemesine ilerledim. Her türlü oyuncuya göre düşünülüp en azından daha fazla seçenek eklenebilirdi. Grafikleri az önce övmüş olsam da, ışıklandırma bu kadar yetersiz olduktan sonra pek bir faydası görülemiyor bazı yerlerde.

Bulmaca ve Harita

İkinci olarak bulmacalar ve oyundaki haritaya değinmek istiyorum. Bazı kısımlarda anlamsız derecede zor bulmacalar vardı. Anlaması gerçekten zor ve bir süre sonra can sıkmaya başlayan, aslında hiçbir numarası bulunmayan bu kilit noktalar arttıkça oyun baymaya başladı. Oyunun ilk haline göre kolaylaştırıldığı gözle görülse de bazı kısımlar sadece can sıkmak için konulmuş gibi. Bu her oyunda olur, kabul ediyorum. Ama burada çileden çıkaran kısım bazı bölümlerin açılması için haritayı baştan gezmeniz gerekmesi. İlk bölümü bitirmek için, gereksiz yere kaç kere yukarı çıkıp indiğimi hatırlamıyorum bile. Başlangıçta bu gayet etkileyici gelmişti bana, harita durağan değil ve oyun adeta canlı bir varlık gibi sizinle beraber yaşıyor. Ama bunun sürekli tekrarlıyor olması ve zorunluluğa dönüşmesi çok bunalttı beni. Boşu boşuna sürekli haritalarda gezdim durdum oyun boyu.

Sinematikler

Ben mi anlamadım yoksa gerçekten öyle miydi diye tereddüte düştüm ama bunu da eklemeden geçemeyeceğim. Oyunun sinematiklerinde anlattığı hikaye ve bizim oynayış şeklimiz çok farklı. Özellikle ilk bölümde Basir’i bulduğumuzda geçen konuşma beni fazlasıyla şaşırttı. Onun anlattığı şey ile bizim oynayış tarzımızın neredeyse alakasız oluşu, olan olayların aslında çok daha farklı gerçekleşmesine rağmen karakterin hikaye anlatırmışçasına olaylara bakış açısı “Ne yani, ben burada boşuna mı oynuyorum?” dedirtmedi desem yalan olur.

Korku Mu Gerilim Mi?

Bu oyuna korku oyunu demekte biraz zorlanıyorum açıkçası. Evet birkaç defa beklemediğim yerlerde hazırlıksız yakalanıp yerimden sıçradım, kabul ediyorum o küçük kız çığlığı atıldı. Ama genel olarak bu oyunu kategorilendirecek olursam kesinlikle bir gerilim oyunu derim. Ayak sesleri, uğultular, nereden geldiğini anlamadığınız fısıltılar ile sürekli gerilimi damarlarınıza kadar hissetmeniz mümkün ama korkunç mu? Orası tartışma konusu.

Kodeks Sorunu ve Otomatik Kayıt

Benimle ilgili miydi yoksa genel bir sorun mu bilemedim ama okuduğum ve “Kodekse eklendi.” şeklinde belirtilen çoğu yazı kodeks kısmına eklenmedi. Ve geri dönüp baktığımda birçok eksik ile de bolca karşılaştım. Tuhaf geldi.

Oyunun başında “Otomatik kayıt simgesine dikkat edin.” uyarısı her ne kadar gelse de sadece oyun sonlarından oyun sonlarına kayıt alması yine bunaltıcı kısımlarındandı. Ana menüden bir şeye bakmak için geri döndüğümde, beni karşılayan Devam Et butonuna tıkladım ve son kısmında olduğum bölümün en başına kadar geri dönmek oyunun başından bir süre kalkmama neden oldu.

Bir Saniye, Bu Olumsuz Bir Yorum Değil

Oyunu oynarken sürekli bir önceki sürümüyle karşılaştırmadan edemedim. Oyunun birkaç yeri değiştirilmiş ve daha öncesinde 5 bölüm olarak gösterilen oyun 3 bölüme sığdırılmış. En çok merak ettiğim nokta ise daha öncesinde oyun içindeki çerçevelerde normal fotoğraflar kullanılırken neden sonradan çizimlere geçtikleri. Ben Saadet hanımı çok sevmiştim, yazık oldu.

Sonuç

Sanırım bu oyunu bu kadar eleştiren bir ben varımdır. Onun nedeni ise beklentimin gerçekten çok yüksek oluşu, durum öyle olunca hayal kırıklığına uğradım bazı kısımlarda. Ama genel olarak baktığımda, oyun gerçekten birçok açıdan kaliteli. Oynanmaya değer mi? Değer. Steam kütüphanemde görmeye memnun olduğum ama ikinci bir defa dönmeyeceğim bir oyun diyebilirim özet için. Oynamak, o hikayeyi tatmak lazım. Rakiplerine baktığımda ise onlardan çokça önde olduğunu da söylemem mümkün.

Sistem Gereksinimleri, Platformlar, Satın Almak İçin…

Belirttikleri sistem gereksinimleri aşağıdaki tabloda mevcut. Ama yine can sıkıcı bir nokta olarak, gereksinimlerin çok üstünde bir laptop ile oynamama rağmen oyun içinde donmalar ve senkronizasyon sıkıntıları ve ısınma sorunları yaşamaya başladım ve oyunu düşük ayarda oynadım. Bir gereksinimlere bir de laptopa bakıp durdum, ne desem bilemedim.

Oyun şu an bilgisayarda Microsoft ve Mac sistemlerinde oynanabilir durumda. Ama yapımcılar ileride konsollar için de adım atacaklarını duyurmuş. Az önce de bahsettiğim gibi, HTC Vive desteği ile VR şansını da oyunculara sunuyor. Oyun Steam ve Gamecell üzerinden satışa sunuldu.